Jean-Antoine Nollet
Z Wikipedii
Jean-Antoine Nollet (ur. 19 listopada 1700 w Pimpré, zm. 25 kwietnia 1770 w Paryżu) francuski fizyk eksperymentalny, ksiądz, twórca elektrometru, twórca teorii o przepływie ładunku elektrycznego na skutek przyciągania i odpychania pomiędzy naładowanymi ciałami oraz teorii o możliwym korzystnym wpływie elektryczności na organizmy żywe.
Urodzony w rodzinie chłopskiej został wysłany na naukę do Clermont i Beauvais, potem do Paryża, gdzie w 1728 przyjął święcenia kapłańskie. Oprócz zainteresowań teologicznych i prowadzenia klasztoru, Nollet zasłynął z budowy globusów przedstawiających plan kuli ziemskiej i nocnego nieba (1728) dla księżnej du Maine, córki króla Francji Ludwika XIV. Ojciec Nollet zajął się również z De Fay'em badaniami nad elektrycznością - między innymi zauważył on wyładowania ostro zakończonych przewodnikach, prowadził też badania nad przewodzeniem w różnych warunkach i wpływem elektryczności na organizmy żywe. W 1734 został zaproszony do Królewskiego Stowarzyszenia w Londynie. Został pierwszym profesorem fizyki eksperymentalnej na Uniwersytecie w Paryżu. W 1739 dołączył do francuskiej Akademii Nauk, której został członkiem rzeczywistym w 1742. W 1745 ogłosił swoją teorię o przepływie ładunku elektrycznego na skutek przyciągania i odpychania pomiędzy naładowanymi ciałami.
W 1748 Nollet zbudował pierwszy ze swoich elektrometrów - elektroskop do mierzenia stopnia elektryzacji. Nollet pierwszy też opisał zjawisko osmozy w 1748. Słynne jest również jego doświadczenie z 1746 - gdzie 200 podległych mu mnichów zostało połączone krótkimi odcinkami drutu i gdy wszyscy doznali elektrowstrząsów po podłączeniu ich do ogniwa.
