Jan Kamiński (oficer II RP)
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Jan Kamiński
Urodzony 27 sierpnia 1912 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 7 czerwca 1944 w Żabikowie koło Poznania - polski dowódca wojskowy i działacz konspiracyjny. Syn Walentego Kamińskiego i Agnieszki z Klatkiewiczów.
[edytuj] Edukacja
Absolwent Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim. W 1928 roku wstąpił do Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu, a w 1933 roku jako wzorowy elew skierowany do Szkoły Podchorążych Zawodowych w Komorowie.
[edytuj] Służba wojskowa i działalność konspiracyjna
Awanse:
Zawodową służbę wojskową pełnił w 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich im.Stefana Batorego. W latach 1936-1939 dowodził w pułku 7 kompanią szkolną.
Uczestnik wojny obronnej 1939. W latach 1940-1941 organizował inspektorat ZWZ w Ostrowie Wielkopolskim. Po rozbiciu w 1941 r. struktur poznańskich Związku przez gestapo zajmował się ponowną organizacją Okręgu w Poznaniu. Koordynował łączność ZWZ Wielkopolski z Komendą Główną Związku. Od 1942 r. szef sztabu AK na Poznańskie.
Pseudonimy: Franek, Rokita, Czarny, Czarnecki, Leon Nowak, Jan Wawrzyniak.
15 października 1943 roku po wskazaniu przez konfidenta został aresztowany. Po śledztwie rozstrzelany w obozie w Żabikowie.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Walecznych- w 1943 roku (legitymacja nr 36536);
- Krzyż Virtuti Militari V Klasy- pośmiertnie w 1948 roku (legitymacja nr 12799);
- Medal Wojska - pośmiertnie w 1948 roku (legitymacja nr 40523);
- Krzyż Armii Krajowej- pośmiertnie w 1987 roku (legitymacja nr 37868);;
[edytuj] Źródła
- Edward Serwański, W latach okupacji niemieckiej, w: Ostrów Wielkopolski. Dzieje miasta i regionu, Poznań 1990
- Stasik A., Major Jan Kamiński – życie i działalność, Toruń 1997
