Jan Cybis
Z Wikipedii
Jan Cybis (ur. 16 lutego 1897 we Wróblinie, zm. 13 grudnia 1972 w Warszawie), malarz, pedagog i krytyk sztuki. Współzałożyciel grupy kapistów.
Spis treści |
[edytuj] Nauka
Po I wojnie światowej rozpoczął studia prawnicze, które porzucił w 1919 dla nauki we wrocławskiej Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego. Tam jego artystyczną edukacją kierował do 1921 Otto Mueller. W latach 1921 - 24 szkolił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Józefa Mehoffera, Ignacego Pieńkowskiego i Józefa Pankiewicza. Od 1924 przebywał z grupą kapistów w Paryżu.
[edytuj] Styl
Wykształcił własny styl odznaczający się wysokimi wartościami kolorystycznymi, swobodną, zróżnicowaną fakturą i ekspresyjną plamą. Był czołowym reprezentantem nurtu kolorystycznego w malarstwie lat 30. i sztuce powojennej.
Dojrzała sztuka Cybisa wywodziła się z francuskiego postimpresjonizmu. Zasadniczy wpływ na kształtowanie się jego postawy artystycznej wywarły estetyczne koncepcje Cezanne'a i Bonnarda. Malował głównie pejzaże i martwe natury. W okresie powojennym artysta uprawiał obok techniki olejnej akwarelę i rysunek
W 1937 objął funkcję redaktora naczelnego "Głosu Plastyków". W 1945 został profesorem ASP w Warszawie. W latach 1955 - 57 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie.
Jego pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w 1932 w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
W 1955 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości malarskiej i Medal 10-lecia Polski Ludowej. W 1973 ustanowiono doroczną nagrodę jego imienia w zakresie malarstwa.
[edytuj] Wybrane dzieła
- Martwa natura czerwona 1935
- Kwiaty w kielichu 1936
- Młyn w Suffczynie 1949
- Bukiet i waza 1955
- Gdańsk 1955
- Ustka 1964
