Jacek Rybiński
Z Wikipedii
Józef Jacek Rybiński (ur. 28 lutego 1701 w Torczynie, zm. w 1782) – cysters, ostatni opat klasztoru w Oliwie.
Jacek Rybiński był uczniem kolegium jezuickiego w podgdańskich Starych Szkotach. Piastował stanowiska na dworze królewskim Augusta II Mocnego i był sekretarzem podkanclerza litewskiego. W roku 1729 złożył śluby zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Studiował teologię i prawo kościelne na uczelniach w Rzymie i w Pradze. W roku 1740 przejął opactwo oliwskie. Był przyjacielem Józefa Wybickiego i zwolennikiem konfederacji barskiej. Opowiedział się za Augustem III Sasem i stał w opozycji do rodu Czartoryskich. Dzięki fundacji Rybińskiego, powstały Pałac Opatów w Oliwie i otaczający go Park Oliwski. Jako opat oliwski sfinansował również przebudowę kościoła św. Jakuba i doprowadził do wyposażenia oliwskiego klasztoru w organy. Po pierwszym rozbiorze i zniesieniu klasztoru pruski zaborca zezwolił mu na dozgonne zamieszkanie w pałacu opackim.
