Jacek Łukasiewicz
Z Wikipedii
Jacek Łukasiewicz (ur. w 1934 r. we Lwowie), polski poeta, krytyk literacki, historyk literatury, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest autorem dziewięciu tomów poezji (ostatnio wydał Czas nie dopełniony; Wrocław 1998) oraz licznych publikacji krytyczno- i historycznoliterackich.
Debiutował w prasie w roku 1952, zaś jego pierwsza książka - tomik poetycki Twoje i moje ukazała się siedem lat później. Przedmiotem zainteresowania Łukasiewicza jako krytyka jest powojenna poezja polska. Jacek Łukasiewicz jest autorem prac naukowych, zbiorów analiz i esejów takich jak przełomowa dla pokolenia Współczesności, wydana przez Bibliotekę Więzi książka Szmaciarze i bohaterowie(1963). Potem powstały tomy Zagłoba w piekle (1965) - rozważania o tradycji literackiej w twórczości współczesnej, Republika mieszańców (1974) oraz Rytm, czyli powinność. Szkice o książkach i ludziach po roku 1980 (1993) jak również inne, trwale znaczące tytuły na temat współczesnej literaturze polskiej: Laur i ciało (1971), Ruchome cele (2003) i ostatnio wydane – Jeden dzień w socrealizmie i inne szkice (2006). Autor stworzył w nich intrygujące interpretacje utworów m. in. Miłosza, Różewicza, ks. Twardowskiego, Karpowicza, Szymborskiej, Herberta, Terleckiego, Kozioł, Barańczaka, Rymkiewicza, Szubera, Sobkowiaka.
Współpracuje z wieloma pismami, m.in. z Odrą, Tygodnikiem Powszechnym, Arkuszem. Jego liryka swój wyraz znalazła m.in. w zbiorach: Moje i twoje (1959), Zabawy zimowe (1968), Podróże (1976), Czas nie dopełniony (1998). Jacek Łukasiewicz jest również atorem licznych monografii: Mieczysława Jastruna spotkania w czasie (1981), Mickiewicz (1996), Herbert (2001), Grochowiak i obrazy (2002). Jest laureatem Nagrody Literackiej PEN-Clubu i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznej i eseistycznej. "Łukasiewicz łączy w sobie - choć nigdy nie był uczniem Wyki - takie cechy pisarskie, jakie posiadał Profesor i jego następcy" - Stanisław Balbus. Mieszka we Wrocławiu.
