Józef Walenty Komorowski
Z Wikipedii
Józef Walenty Komorowski (ur. 15 lutego 1818 w Warszawie, zm. 22 marca 1858 tamże) - znany aktor scen warszawskich.
Był synem Józefa, najpierw lokaja, później zarządcy pałaców cesarsko-królewskich w stolicy - Zamku Królewskiego, Łazienek i Belwederu, i Barbary z Sargońskich, starszym bratem "Śpiewaka Kaliny" Ignacego. Ukończył Liceum Warszawskie, ale nie podjął studiów uniwersyteckich, lecz wstąpił do zespołu aktorskiego Chełchowskiego w Płocku, nie posiadając żadnego wykształcenia w sztuce dramatu i deklamacji. W styczniu roku 1837 uzyskał angaż w stołecznym Teatrze Rozmaitości jako następca zmarłego "pierwszego amanta" Wojciecha Piaseckiego, uwielbianego przez publiczność. Mimo dużej urody i pięknego głosu i dykcji musiał wiele lat się starać o uznanie wybrednej warszawskiej publiczności. Dopiero po 14 latach stanął w rzędzie najwybitniejszych artystów sceny polskiej. W roku 1851 Antoni Lesznowski pisał o nim w Gazecie Warszawskiej: talent pana Komorowskiego rozszerzył się, dojrzał ostatecznie i dziś w pierwszym stoi rzędzie obok Żółkowskiego i Królikowskiego. I publiczność wyraźnie daje poznać panu Komorowskiemu, że umie ocenić i uznawać talent taką pracą zdobyty.
Komorowski występował z najwybitniejszymi mistrzami polskiej sceny XIX wieku i przyjaźnił się m.in. z poetami Norwidem i Lenartowiczem. Marzył o wielkich rolach tragicznych, o tym, by zagrać Hamleta, ale nigdy tej roli nie otrzymał. Działał także jako tłumacz sztuk pióra głównie francuskich i niemieckich pisarzy i napisał sztukę Dwa wychowania, za którą otrzymał przychylne recenzje.
W roku 1844 poślubił Antoninę Wittge, później także popularną aktorkę, i miał z nią syna, zmarłego 1849. W tym samym roku nastąpił rozwód.
Komorowski zmarł na gruźlicę w pięć miesięcy po bracie kompozytorze i został pochowany obok jego grobu na warszawskich Powązkach (13,V).
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1851-1890, Warszawa 1982
- Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, Warszawa 1973
