Instytuty świeckie
Z Wikipedii
Instytuty świeckie – forma życia konsekrowanego w Kościele katolickim. Członkowie instytutów świeckich łączą w swoim powołaniu dwa aspekty: konsekrację (wypełnianie rad ewangelicznych: czystości ubóstwa i posłuszeństwa) oraz świeckość. Starają się przepajać świat duchem Ewangelii z pozycji świata. Zatwierdzone 2 lutego 1947 przez papieża Piusa XII Konstytucją Apostolską Provida Mater Ecclesia.
Pierwszym w historii instytutem świeckim zostało Opus Dei, na podstawie Decretum laudis Primum Institutum z 24 lutego 1947. Dziś Opus Dei nie jest już instytutem świeckim, lecz Prałaturą personalną (forma ta nie istniała przed II Soborem).
Istnieją instytuty żeńskie, męskie, a także kapłańskie. W 1972 roku dla zacieśnienia współpracy między instytutami została powołana Światowa Konferencja Instytutów Świeckich, skupiająca ok. 200 instytutów świeckich. W Polsce działa ponad 30 instytutów skupionych w Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich (KKIŚ). W 2004 roku Międzynarodowy Kongres Instytutów Świeckich odbył się w Częstochowie.
[edytuj] Bibliografia
- W sercu świata, świeccy konsekrowani, Kraków 1999, ISBN 83-86473-05-3
- A. Vazquez de Prada, "Założyciel Opus Dei", Tom 3.: Bóg i odwaga, Kraków 2006, s. 84.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Strona Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich
- oficjalna strona Światowej Konferencji Instytutów Świeckich
- Provida Mater Ecclesia
