Imre Kálmán
Z Wikipedii
Imre Kálmán znany również jako Emmerich Kálmán, (węg.: Kálmán Imre ur. 24 października 1882, Siófok, zm. 30 października 1953, Paryż) – węgierski kompozytor operetkowy.
Kálmán, po ukończeniu słynnego Fasori Gimnázium, studiował najpierw prawo, w Budapeszcie a potem muzykę u Hansa Koesslera. Choroba prawej ręki uniemożliwiła mu zostanie pianistą i skłoniła do zostania krytykiem muzycznym i kompozytorem piosenek oraz utworów na fortepian i symfonii. W 1907 otrzymał nagrodę miasta Budapeszt im. Franciszka Józefa. W roku 1908 w Budapeszcie miała miejsce premiera jego pierwszej operetki Tatárjárás (Manewry Jesienne), która odniosła duży sukces. Krótko potem przeniósł się do Wiednia, święcąc również tam triumfy takimi operetkami jak: Księżniczka czardasza (1915), Hrabina Marica (1924) i Księżniczka cyrkówka (1926). Był w okresie międzywojennym, wraz z Franzem Lehárem uważany za ojca tzw. "wiedeńskiej, srebrnej ery operetki".
Z powodu żydowskiego pochodzenia, musiał w 1938 po aneksji Austrii przez Niemcy opuścić Wiedeń, emigrując przez Zurych do Paryża, a stamtąd w 1940 do USA, gdzie pracował jako dyrygent i kompozytor muzyki rozrywkowej. College of Music w Nowym Jorku przyznało mu tytuł doktora honoris causa. W 1945 wrócił do Europy i osiadł w Paryżu, potem 1949 do 1951 w Wiedniu i po 1951 znów w Paryżu, gdzie pozostał do końca życia. Zmarł w 1953 r.
