Ihor Biełanow
Z Wikipedii
| Ihor Biełanow | ||
| Imię i nazwisko | Ihor Iwanowycz Biełanow | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 września 1960 Odessa, ZSRR  |
|
| Pozycja | napastnik | |
| Wzrost | 174 cm | |
| Waga | 70 kg | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1978 1979-1980 1981-1984 1985-1989 1989-1990 1991-1994 1995 1996 |
Czernomorec Odessa SKA Odessa Czernomorec Odessa Dynamo Kijów Borussia Mönchengladbach Eintracht Brunszwik Czornomorec Odessa Metalurg Mariupol |
68 (16) 116 (26) 121 (39) 24 (4) 71 (21) 3 (1) 5 (4) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1985-1990 | ZSRR |
33 (8) |
Ihor Iwanowycz Biełanow lub Igor Iwanowicz Biełanow (ukr. Ігор Іванович Бєланов, ros. Игорь Иванович Беланов, ur 25 września 1960 w Odessie) – ukraiński piłkarz, napastnik, reprezentant Związku Radzieckiego, wybrany Europejskim Piłkarzem Roku (laureat Złotej Piłki 1986).
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
[edytuj] Kariera klubowa
Zaczynał karierę w młodzieżowej szkółce piłkarskiej SKA Odessa, a kontynuował w Czernomorcu, w barwach którego w sezonie 1981 zadebiutował w radzieckiej Wyższej Lidze. W 1985 został zawodnikiem Dynama Kijów, najlepszego i najbardziej utytułowanego klubu Ukrainy. Z kijowską drużyną zdobył w 1986 Puchar Zdobywców Pucharów. Pod koniec roku został przez tygodnik France Football wyróżniony Złotą Piłką dla najlepszego piłkarza Europy. Z Dynamem zdobył Mistrzostwo ZSRR w 1985 i 1986 oraz Puchar ZSRR w 1985, 1987 i 1990. W 1989 wyjechał do Niemiec, gdzie został zawodnikiem grającej w 1. Bundeslidze Borussii Mönchengladbach. Nie wywalczył jednak miejsca w nowej drużynie i zaledwie półtora roku później przeniósł się do drugoligowego Eintrachtu Brunszwik. Następnie powrócił do rodzinnej Odessy, gdzie krótko grał dla Czornomorca, a karierę zakończył w zespole Metalurg Mariupol.
- 1978-78 – Czernomorec Odessa
- 1979-80 – SKA Odessa
- 1981-84 – Czernomorec Odessa
- 1985-89 – Dynamo Kijów
- 1989-90 –
Borussia Mönchengladbach - 1991-94 – Eintracht Brunszwik
- 1995-95 –
Czornomorec Odessa - 1996-96 – Metalurg Mariupol
1956: Matthews • 1957: Di Stéfano • 1958: Kopaszewski • 1959: Di Stéfano • 1960: Suárez • 1961: Sívori • 1962: Masopust • 1963: Jaszyn • 1964: Law • 1965: Eusébio • 1966: Charlton • 1967: Albert • 1968: Best • 1969: Rivera • 1970: Müller • 1971: Cruijff • 1972: Beckenbauer • 1973: Cruijff • 1974: Cruijff • 1975: Błochin • 1976: Beckenbauer • 1977: Simonsen • 1978: Keegan • 1979: Keegan • 1980: Rummenigge • 1981: Rummenigge • 1982: Rossi • 1983: Platini • 1984: Platini • 1985: Platini • 1986: Biełanow • 1987: Gullit • 1988: van Basten • 1989: van Basten • 1990: Matthäus • 1991: Papin • 1992: van Basten • 1993: Baggio • 1994: Stoiczkow • 1995: Weah • 1996: Sammer • 1997: Ronaldo • 1998: Zidane • 1999: Rivaldo • 2000: Figo • 2001: Owen • 2002: Ronaldo • 2003: Nedvěd • 2004: Szewczenko • 2005: Ronaldinho • 2006: Cannavaro • 2007: Kaká
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W pierwszym sezonie gry w Dynamie zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego, ale na stałe trafił do niej dopiero po objęciu funkcji selekcjonera przez trenera Dynama Walerego Łobanowskiego w 1986. Został powołany na mistrzostwa świata w Meksyku, gdzie zagrał we wszystkich meczach radzieckiej drużyny, strzelając 4 bramki. W przegranym 3:4 meczu z Belgią roku zdobył hat-tricka. Był również podstawowym zawodnikiem drużyny radzieckiej podczas mistrzostw Europy w 1988, gdzie Sborna zajęła II miejsce. Ogółem w radzieckiej reprezentacji rozegrał 33 mecze i strzelił 8 bramek.
O występie ZSRR na Mistrzostwach Świata 1986 czytaj tutaj.
O występie ZSRR na Mistrzostwach Europy 1988 czytaj tutaj.
[edytuj] Po zakończeniu kariery
Przez rok (1996-1997) pracował w Metalurgu Mariupol jako kierownik drużyny. Przez następne lata zajmował się biznesem i grał w amatorskiej drużynie piłkarskiej w Odessie. W swoim rodzinnym mieście otworzył także szkołę piłkarską dla młodzieży. W latach 2003-2004 był właścicielem i prezydentem szwajcarskiego klubu FC Wil. W roli szkoleniowca zatrudnił tam dawnego kolegę z Dynama, Ołeksandra Zawarowa. Jednak po niepowodzeniach w sezonie 2003-2004 (klub spadł z I ligi) wycofał swoje udziały i wrócił na Ukrainę.
