Hiszpańscy ambasadorzy w Wielkiej Brytanii
Z Wikipedii
Karol V Habsburg wysyłał do Anglii ambasadorów reprezentujących zarówno Austrię i cesarstwo jak i Hiszpanię. Gdy rozpoczęła się reformacja katolicka Hiszpania była w przeciwnym obozie niż umiarkowanie protestancka (anglikanizm) Anglia. Symbolem ówczesnej wrogości między obu państwami jest hiszpańska Wielka Armada, zatopiona przez Anglików w 1588 roku.
W drugiej połowie XVII wieku Hiszpania czasem popierała Anglików, ponieważ jak oni obawiała się hegemonii w europie, którą po pokoju pirenejskim (1659) osiągnęła Francja i jej król Ludwik XIV.
Po 1715 roku, gdy gen. James Stanhope począł montować z Francuzami i Holandią sojusz mający pacyfikować Europę, Hiszpania kontestująca postanowienia pokoju Utrechckiego (1713) w oczywisty sposób stała się wrogiem i próbowała wówczas zbliżyć się do Austrii (Johan Willem Ripperda - 1725). Od lat trzydziestych XVIII wieku Hiszpania znów stanęła po stronie Francji (Pakt Familijny), nadal pozostając przeciwnikiem Wielkiej Brytanii. Dopiero Rewolucja Francuska pogodziła oba konserwatywne kraje Hiszpanię i Wielką Brytanię przeciw rewolucjonistom.
Ricardo Wall, Londyn 1747-1754 |
Manuel Fraga Iribarne, Londyn 1973-1975 |
[edytuj] Hiszpańscy ambasadorzy, posłowie i ministrowie pełnomocni w Anglii (1514-1707)
- 1514-1522 Bernardo de Mesa
- 1522-1525 Louis of Praet
- 1525-1525 Jean de le Sauch
- 1525-1526 Jean Jonglet
- 1526-1527 George of Theimseke
- 1526-1529 Iñigo López de Mendoza y Zúñiga
- 1529-1545 Eustace Chapuys
- 1539-1540 Philippe Maioris
- 1544-1550 François van der Delft
- 1550-1553 Jean Scheyfve
- 1553-1555 Simon Renard
- 1613-1622 Diego Sarmiento de Acuña, hrabia de Gondomar
[edytuj] Hiszpańscy ambasadorzy, posłowie i ministrowie pełnomocni w Wielkiej Brytanii (1707-2008)
- 1712 (co najmniej do 1717) Isidor de Monteleone
- 1713-1714 Patrick Lolles (chargé d'affaires)
- 1738-1739 Geraldino (poseł)
- 1739 Sir Thomas Fitzgerald
- 1747-1754 Ricardo Wall
- 1834 Miguel de Álava
- 1837 Mariano Téllez-Girón, 12. książę Osuna (na koronację królowej Wiktorii)
- 1872-1875 Segismundo Moret
- 1939-1945 Stuart Fitz-James, 17. książę Alba (1878-1953) [1]
- 1972-1973 Jaime de Piniés
- 1973-1975 Manuel Fraga Iribarne
- 1999 Santiago de Mora-Figueroa y Williams