Hey Joe
Z Wikipedii
| Hey Joe | ||
| Singel Jimi Hendrix Experience z albumu Are You Experienced? |
||
| Wydany | 1966 | |
| Format | 7" | |
| Gatunek | rock | |
| Długość | 4:02 | |
| Wytwórnia | MCA | |
| Producent | Chas Chandler | |
| Singel po singlu | ||
| "Hey Joe" (1966) |
"Purple Haze" (1967) |
|
"Hey Joe" lub rzadziej "Hey Joe, Where You Gonna Go?" - popularna amerykańska piosenka z lat sześćdziesiątych XX wieku, która stała się standardem rockowym. Wykonywana w tak wielu stylach muzycznych przez licznych muzyków, że dziś trudno jest określić pochodzenie oraz autorstwo utworu. Tekst utworu opowiada historię mężczyzny, który ucieka po zabiciu swojej żony.
Spis treści |
[edytuj] Autorstwo
Autorstwo piosenki wielokrotnie błędnie przypisywane było amerykańskiemu muzykowi Dino Valentemu (znanemu też jako Chester Powers lub Jesse Farrow). Piosenka często jest też uznawana za "dzieło tradycyjne", jednak prawa autorskie zarejestrował w USA w 1962 Billy Roberts. Piosenka miała wielu wykonawców, jednak za najsłynniejsze uznaje się wykonania Jimiego Hendrixa.
[edytuj] Historia
Hey Joe (znany także pod tytułem Blue Steel .44) przeważnie przypisuje się Billy'emu Robertsowi, chociaż prawdopodobnie jego prawdziwy twórca zaginął gdzieś, jak wielu bluesmenów. Tim Rose uważał ten utwór za pochodzący z rejonu Appalachów; grał go już gdy mieszkał jeszcze na Florydzie. W 1965 r. ta mroczna piosenka o morderstwie została nagrana przez The Leaves pod tytułem Hey Joe Where You Gonna Go i stała się przebojem. Później nagrali ją także The Byrds i Love. Wszystkie te wersje były bardzo szybkie.
Tim Rose zinterpretował ją chyba najbliżej mitycznemu oryginałowi zdecydowanie zwalniając jej tempo, co pozwoliło lepiej zbudować dramaturgię utworu. Utwór ten miał szansę być ogólnokrajowym przebojem, ale został zabroniony w południowych stanach USA, pod zarzutem propagowania przemocy (sic!). I dopiero wersja Jimiego Hendrixa, prawie całkowicie zapożyczona od Rose'a, stała się wielkim przebojem. Rose twierdzi, że Chas Chandler (były basista The Animals i menedżer Hendrixa) usłyszał jego wersję w jednym z klubów w Los Angeles i zawiózł kopię Jimiemu do Londynu. Biografowie Hendrixa (Harry Shapiro i Caesar Glebbeek) właściwie także to potwierdzają, chociaż dodają, że Chandler słyszał Jimiego wykonującego Hey Joe wcześniej w Cafe Wha. Prawda może być jednak i taka, że obaj mogli słyszeć jedną z wczesnych, wolnych, oryginalnych bluesowych wersji, która ich zainspirowała.
[edytuj] Nagrania Hey Joe
- The Surfaris jak "Hey Joe, Where Are You Going" (Decca 31954, czerwiec 1966)
- Love (1966) na albumie Love
- The Byrds na albumie Fifth Dimension (1966) Pozycje na listach: USA #24, WB #27
- The Standells (1966)
- The Music Machine (1966)
- The Shadows of Knight (1966)
- Grateful Dead jako Warlocks (1966)
- Tim Rose (1966) podstawowa wersja, z niej skorzystał Jimi Hendrix; na albumie Tim Rose (1966)
- The Cryan' Shames (1966) na albumie Sugar & Spice
- Gonn (1966 or '67)
- Johnny Hallyday (1967) na albumie Olympia 67
- Martò (1967) Italian lyrics by Francesco Guccini
- The Golden Cups (1968) japoński zespół
- The Creation (1968)
- The Mothers of Invention (1968) parodia "Hey Joe" jako "Flower Punk" z albumu We're Only in It for the Money
- Deep Purple (1968) na ich pierwszym albumie Shades of Deep Purple.
- Johnny Rivers (1968) na albumie Realization
- Band Of Joy (1968) wersja demo z Robertem Plantem wydana w 2003 na albumie Sixty Six to Timbuktu
- Roy Buchanan (1973)
- Patti Smith (1974) na jej pierwszym singlu
- Spirit (1975) na albumie Spirit of '76
- Alvin Lee (1979) na albumie Ride On
- Stevie Ray Vaughan na DVD Live at Montreux 1982 & 1985 wydanym w 2004
- "Weird Al" Yankovic (1984) jako część mieszkanki "Polkas on 45" na albumie "Weird Al" Yankovic In 3-D
- Nick Cave and the Bad Seeds (1986) na albumie Kicking Against the Pricks
- Seal (1991) na singlu "Killer"
- Willy DeVille (1992) na albumie Backstreets of Desire
- Type O Negative (1992) jako "Hey Pete" na albumie The Origin of the Feces
- Jerry Douglas (1992) na albumie Slide Rule. Wokal Tima O'Briena
- Buckwheat Zydeco (1992) na albumie On Track
- Body Count (1993) na albumie Born Dead i Stone Free: A Tribute to Jimi Hendrix
- Eddie Murphy (1993) na albumie Love's Alright
- Mathilde Santing (1994) jako "Hey Joan", kobieta zabija mężczyznę
- O Rappa (1996) port. wersja na albumie Rappa Mundi.
- The Offspring (1991 i 1997) na ich 'czwórce' Baghdad EP i później jako strona B singla "Gone Away"
- The Make-Up (1999)
- Axel Rudi Pell (1999) na albumie The Ballads II
- Franco Battiato (2001) na albumie hierro forjado
- Robert Plant (2002) na albumie Dreamland i także wcześniej z Band of Joy w 1968
- Brant Bjork (2004) na albumie Local Angel
- Gabe Dixon Band (2005) na Live at World Cafe
- Psychedelic Deja Vu (2006)
- Arklio Galia (2007) wersja litewska "Ei, Juozai" na ich debiutanckim albumie.
- Guitar Shorty (2006)
- Popa Chubby
- Joe Cocker
- Pete Cornelius and the DeVilles
[edytuj] Gitarowy rekord Guinnessa
Dnia 1 maja 2006 r. we Wrocławiu po kilku próbach (m.in. w roku 2005) został pobity Gitarowy rekord Guinnessa, przy pobijaniu którego piosenkę "Hey Joe" zagrało na wrocławskim Rynku 1581 gitarzystów (dotychczasowy rekord wynosił 1555). Dokładnie rok później rekord został poprawiony - zagrało 1881 osób. 1 maja 2008 roku rekord został ponownie poprawiony i obecnie wynosi on 1931 osób.
