Henryk Barycz
Z Wikipedii
Henryk Michał Barycz (ur. 26 czerwca 1901 w Starym Sączu, zm. 9 marca 1994 w Krakowie), historyk polski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk.
Był synem średniorolnego chłopa Michała i Walerii z domu Korona. Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1926 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy Trzy studja do historji kultury XVI wieku. Wśród jego wykładowców byli Stanisław Kot i Wacław Sobieski. Od 1935 był docentem na tej uczelni, habilitację uzyskując po przedstawieniu pracy Historja Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu. W 1946 został profesorem nadzwyczajnym, w 1957 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Wchodził w skład najważniejszych polskich towarzystw naukowych - Polskiej Akademii Umiejętności (członek korespondent 1951) i Polskiej Akademii Nauk (członek rzeczywisty 1973). W strukturze PAU był sekretarzem Komisji Historii Medycyny i Nauk Przyrodniczych (1939-1952) oraz sekretarzem Komisji dla Dziejów Oświaty i Szkolnictwa w Polsce (1947-1952). W 1989 został członkiem czynnym reaktywowanej Polskiej Akademii Umiejętności, pełnił w niej do końca życia funkcję wiceprezesa.
Specjalizował się w historii kultury, nauki i oświaty. Ogłosił szereg publikacji, w tym książkowych, m.in.:
- Szkice z dziejów Uniwersytetu Jagiellońśkiego (1933)
- Geneza i autorstwo Equitis Poloni in Iesuitas actio prima (1934)
- J. S. Bandtkie a Śląsk. Z dziejów pierwszych zainteresowań się nauki polskiej Śląskiem (1936)
- Polacy na studiach w Rzymie w epoce Odrodzenia (1938)
- Lata szkolne Marka i Jana Sobieskich w Krakowie (1939)
- Historia Szkół Nowodworskich (1947, 3 tomy, z J. Hulewiczem)
- Andrzej Maksymilian Fredro wobec zagadnień wychowawczych (1948)
- Uniwersytet Jagielloński w życiu narodu polskiego (1948)
- Mikołaj Kopernik, wielki uczony Odrodzenia (1953)
- Dzieje nauki polskiej w epoce Odrodzenia (1957)
- W blaskach epoki Odrodzenia (1968)
- Stanisław Smolka w życiu i nauce (1975)
- Józef Ignacy Kraszewski, czterokrotny kandydat do katedry uniwersyteckiej (1979)
- Śląsk w polskiej kulturze umysłowej (1979)
- Między Krakowem a Warmią i Mazurami. Studia i szkice (1987)
Był również autorem artykułów w Polskim Słowniku Biograficznym, przez lata wchodząc w skład jego Komitetu Redakcyjnego. Zawarł związek małżeński z Marią z Nalepów.
[edytuj] Źródła
- Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza "Aries", Warszawa 2002
