Henri Meige
Z Wikipedii
Henri Meige (ur. 11 lutego 1866, Moulins-sur-Allier, zm. 1940) – francuski lekarz neurolog.
Henri Meige uczył się medycyny od Jeana-Martina Charcota w Paryżu. Dyplom lekarza otrzymał w roku śmierci Charcota, w 1893. Otrzymał pracę w Hôpital de Salpêtrière i w École de Beaux-Arts, w latach 20. został profesorem.
Pierwsze prace naukowe Meige'a napisane wspólnie z Édouardem Brissaudem (1852-1909) dotyczyły zmian kostnych w przebiegu akromegalii. Brissaud i Meige doszli do wniosku, że gigantyzm obserwowany przed osiągnięciem dojrzałości i akromegalia ludzi dorosłych mają wspólną przyczynę i są w zasadzie jedną chorobą. Podczas I wojny światowej Meige i Pierre Marie (1853-1940) badali neuropatie. W 1902 wspólnie z E. Feindelem opisali szczegółowo tiki, uznane przez Meige'a za objawy uszkodzenia układu pozapiramidowego, inaczej niż uważał Charcot.
Meige był redaktorem "Nouvelle iconographie de la Salpêtrière" i "Schriftleiter of the Revue Neurologique".
[edytuj] Prace
- Etude sur certains névropathes voyageurs. Paryż, 1893.
- Les tics et leur traitement. (z E. Feindelem). Paryż, 1902.
- Tics. Paris, 1905.
