Hans Poelzig
Z Wikipedii
Hans Poelzig (ur. 30 kwietnia 1869 w Berlinie, zm. 14 czerwca 1936 w Berlinie) - niemiecki architekt wczesnego modernizmu, również scenograf teatralny i filmowy. Poelzig był jednym z głównych działaczy Werkbundu, przejściowo również jego prezesem.
Po studiach w Charlottenburgu w latach 1889-1894 uzyskał w 1899 tytuł państwowego radcy budowlanego i pracował krótko w administracji w Dreźnie.Następnie został powołany na profesora Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, zaś w latach 1903-1916 był jej dyrektorem. Uczelnia, która uzyskała w 1911 status akademii królewskiej, stała się jedną z najbardziej postępowych w Niemczech. Od 1916 Poelzig był miejskim radcą budowlanym Drezna, zaś od 1919 przewodniczącym Werkbundu. Rok później został wykładowcą Pruskiej Akademii Sztuki w Berlinie, po czym od 1923 był profesorem Wyższej Szkoły Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu, gdzie wszedł w konflikt z Heinrichem Tessenowem - nauczycielem Alberta Speera. W 1931 zorganizowano w Berlinie wystawę Poelzig i jego szkoła. Choć 1 stycznia 1933 Poelzig został rektorem zjednoczonych uczelni artystycznych, już 10 kwietnia został usunięty ze stanowiska przez nazistów. Do uczniów Poelziga należał Egon Eiermann.
Wobec narastających represji ze strony nazistów, Poelzig zdecydował się na emigrację do Turcji, gdzie zaproponowano mu profesurę w Ankarze. W czasie przygotowań do wyjazdu zmarł.
[edytuj] Wybrane dzieła
- prospekt organowy dla Oratorium Muzycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, określany jako secesyjny[1], 1902
- zapora w Klingenberg
- szyb kopalniany Antek i inne zabudowania kopalni Marcel, Radlin, ok. 1907
- wieża wodna z halą targową w Poznaniu, 1911
- Fabrika Moritz Milch & Co. w Luboniu koło Poznania, 1911-1912 (obecnie Zakłady Chemiczne im. Romana Maya)
- dom handlowo-biurowy przy ul. Ofiar Oświęcimskich we Wrocławiu, 1912
- ratusz we Lwówku Śląskim, konserwacja i rozbudowa, 1902-1906
- budynek wystawy historycznej we Wrocławiu, tzw. Pawilon Czterech Kopuł, 1913
- projekt konkursowy Domu Przyjaźni Niemiecko-Tureckiej (Haus der Freundschaft) w Stambule, 1916
- Teatr Wielki (Großes Schauspielhaus) w Berlinie, 1919-1920
- dom na Weißenhofie w Stuttgarcie
- zabudowa obrzeżna (osiem budynków wielorodzinnych) oraz kino przy Bülowplatz (obecny Rosa-Luxemburg-Platz) w Berlinie, 1927–1929
- domy osiedla Fischtalgrund (wystawa mieszkaniowa Bauen und Wohnen) w berlińskiej dzielnicy Zehlendorf, 1928
- biurowiec IG Farben we Frankfurcie nad Menem, obecnie budynek Uniwersytetu im. Goethego, 1928-1931
- budynek radia w Berlinie (Haus des Rundfunks), 1929-1931
- scenografia do filmu Golem
[edytuj] Przypisy
- ↑ Poelzig był zagorzałym krytykiem secesji, co nie stanowiło jednak dla niego przeszkody dla czerpania z jej stylistyki.
