Gwiazdnica pospolita
Z Wikipedii
| Gwiazdnica pospolita | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | goździkowce |
| Rodzina | goździkowate |
| Rodzaj | gwiazdnica |
| Gatunek | gwiazdnica pospolita |
| Nazwa systematyczna | |
| Stellaria media (L.) Vill. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Gwiazdnica pospolita (Stellaria media (L.) Vill.) – gatunek rośliny jednorocznej lub dwuletniej z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Gatunek kosmopolityczny, występuje w stanie dzikim na całym niemal świecie[1]. W Polsce jest pospolita na całym obszarze.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Roślina tworząca łany, drobna i delikatna.
- Łodyga
- Rozesłane łodygi, podnoszące się lub wzniesione, długie na 15–30 cm, obłe, z pojedynczym szeregiem włosków. Łamliwe, często silnie rozgałęzione.
- Korzeń
- Słaby korzeń główny, liczne korzenie boczne.
- Liście
- Drobne, jajowate, zaostrzone, naprzeciwległe. Górne siedzące, dolne długoogonkowe. Nerwacja liścia pierzasta.
- Kwiaty
- Białe, drobne, ustawione wierzchołkowo lub widlasto. Płatki korony głęboko rozcięte, nie dłuższe od kielicha, często ich brak.
- Owoce
- Podługowata torebka zawierająca szarobrunatne, nerkowate nasiona, długości ok. 1,5 mm.
- Gatunki podobne
- Możylinek trójnerwowy - odróżnia go od gwiazdnicy pospolitej nerwacja liścia: blaszki mają 3 wyraźnie widoczne nerwy.
[edytuj] Biologia
- Cechy fitochemiczne
Ziele zawiera pinit i saponiny, witaminę C, prowitaminę A.[1]
- Rozwój
Roślina jednoroczna lub dwuletnia. Kwitnie od maja do października (często cały rok). Na jednej roślinie dojrzewa kilka tysięcy nasion (do 25 tysięcy[2]). Nasiona zachowują zdolność kiełkowania przez 20 lat. Kiełkuje przez cały rok, także pod śniegiem[2].
[edytuj] Ekologia
Rośnie w miejscach ruderalnych, na polach, w ogrodach, winnicach. Gatunek o zasięgu okołobiegunowym. W Europie środkowej występuje od niżu po położenia górskie, wyjątkowo nawet po piętro subalpejskie. Roślina azotolubna. Przez ogrodników uważana za niepożądany chwast.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Stellarietea mediae [3]
[edytuj] Zastosowanie
Roślina używana była dawniej jako dobra pasza dla kurcząt i indyków. Młode ziele nadaje się także na sałatki dla ludzi.[1]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
- ↑ 2,0 2,1 Czesław Bańkowski, Jan Serwatka: O chwastach i ich zastosowaniu. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1972.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
