Germanizm
Z Wikipedii
Germanizm (od Germania - łacińska nazwa Niemiec) - wyraz zapożyczony z języka niemieckiego.
[edytuj] Zapożyczenia w języku polskim
Główny okres zapożyczania z języka niemieckiego przypada na okres XIII-XVI w., kiedy to miastom nadaje się oficjalne statusy prawne, oparte na tzw. prawie magdeburskim. Są to więc wyrazy związane z miastem i prawem, m.in. gmina (niem. Gemeinde), burmistrz (niem. Bürgermeister), wójt, rynek, szyld.
Drugi okres zapożyczania z języka niemieckiego to okres zaborów, dlatego też zjawisko "germanizacji" języka najbardziej widoczne jest na ziemiach wchodzących do zaboru niemieckiego (szczególnie Wielkopolska - do dziś mieszkańcy tych regionów posługują się "spolszczonymi" germanizmami, którym nie udało się przeniknąć do języka ogólnego). Jeszcze widoczniej nasiliło się zjawisko "kalki językowej", czyli bezpośredniego czerpania różnych zwrotów, wyrażeń oraz frazeologizmów przy pomocy dosłownego tłumaczenia. Do dziś używamy wyrażeń: "doszło do..." (niem. es kam zu...), "w międzyczasie" (niem. in der Zwischenzeit) czy "tutaj jest pies pogrzebany" (niem. hier liegt der Hund begraben).
Niekiedy zapożyczenia niemieckie przychodzą do nas z innych języków, jak np. z angielskiego (Hamburger), rosyjskiego (Butterbrot) czy czeskiego (kamrat - od niem. Kamerad).
Obecnie z języka niemieckiego niewiele się zapożycza. Język niemiecki sam przeżywa w tej chwili okres, w którym nasilają się wpływy z języka angielskiego, zarówno w postaci kalek jak i samych słów.
[edytuj] Najczęściej używane germanizmy frazeologiczne
- w pierwszym rzędzie (in erster Reihe)
- od przypadku do przypadku (von Fall zu Fall)
- tu leży pies pogrzebany (da liegt der Hund begraben)
- być w posiadaniu (im Besitze sein)
- nie być w stanie (nicht im Stande sein)
Źródło: Jerzy Podracki (red.). Polszczyzna płata nam figle. Poradnik językowy dla każdego. Wydawnictwa Radia i Telewizji. Warszawa 1991.
