Gaspard de Coligny
Z Wikipedii
Gaspard II de Coligny (ur. 16 lutego 1519, Châtillon-sur-Loing; zm. 24 sierpnia 1572, Paryż) - francuski admirał, przywódca hugenotów w czasie wojen religijnych we Francji (1562 - 1570).
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Coligny był synem Gasparda I de Coligny (marszałka Châtillon) i Luizy de Montmorency. W wieku 22 lat przybył na dwór królewski, gdzie zaprzyjaźnił się m.in. z François de Lorraine - 2. księciem de Guise. Wziął udział w wojnach włoskich w 1544, osiągając stopień generała pułkownika. W 1552 zostaje mianowany admirałem Francji. Następnie walczy z Hiszpanami, przez których zostaje pojmany i uwięziony na okres dwóch lat.
Mimo, że już w 1555 Coligny obmyślał plany stworzenia kolonii hugenockiej w Brazylii to praktycznie aż do 1560 nie ujawniał się ze swoim przejściem na protestantyzm. Korzystając z ochrony swojego wuja Montmorency domagał się swobód religijnych, w czym uzyskał poparcie kanclerza Michela de L'Hospitala a przez pewien okres nawet Katarzyny Medycejskiej. Jego przejście na protestantyzm miało bardziej wymiar polityczny niż religijny i było częściowo spowodowane konfliktem z katolickimi książętami z rodziny Gwizjuszy (de Guise). Coligny w protestantyzmie upatrywał narzędzia do zapewnienia porządku i dyscypliny.
W 1562 wybuchła we Francji wojna domowa o podłożu religijnym. Coligny niechętnie przyłaczył się do walki. Po śmierci księcia Condé stał się głównym przywódcą hugenotów. Pomimo klęski pod Moncontour (1569) udało mu się odtworzyć armię protestancką na południu kraju i dojść z nią do górnego odcinka Sekwany. Dzięki temu hugenotom udało się doprowadzić do zawarcia korzystnego dla nich porozumienia pokojowego w Saint-Germain (1570).
W 1571 Coligny wraca na dwór królewski i zaczyna wywierać coraz większy wpływ na króla Karola IX. Zaczął planować użycie połączonej armii francuskich katolików i hugenotów przeciwko Hiszpanii w zbuntowanych Niderlandach. Sukces odniesiony przez protestantów poza granicami Francji miał wzmocnić ich pozycję w tym kraju m.in. poprzez osłabienie katolickiej Hiszpanii i wyparcie jej z północnej Europy. Oprócz tego Coligny dzięki pokonaniu Hiszpanii liczył na szczególne względy króla.
Plany Coligny'ego napotkały na zdecydowany opór Katarzyny Medycejskiej i rodziny Gwizjuszy, dla których Hiszpania była naturalnym sprzymierzeńcem. 22 sierpnia 1572 w Paryżu miał miejsce nieudany zamach na Coligny'ego, za którym stała prawdopodobnie Katarzyna. Admirał został postrzelony w ramię, jednakże nie odniósł groźniejszych obrażeń. Król po tym wydarzeniu udał się do niego i obiecał przeprowadzenie dokładnego śledztwa w tej sprawie. Katarzyna obawiając się ujawnienia swej roli w całym zajściu zaczęła wzbudzać w królu lęk przed rzekomą zemstą ze strony hugenotów. Karol za namową Katarzyny zdecydował się na zlikwidowanie najważniejszych przywódców hugenockich, w tym Coligny'ego. Od rozkazu króla rozpoczęło się prawdziwe polowanie na protestantów w Paryżu, które zyskało później określenie Nocy św. Bartłomieja.
Rankiem 24 sierpnia najemnicy Henryka Gwizjusza zaatakowali dom, w którym przebywał Coligny. Admirał został wielokrotnie uderzony, a następnie jeszcze ciągle żywy wyrzucony przez okno, później odcięto jego głowę.
[edytuj] Życie rodzinne
Z pierwszą żoną - Charlotte de Laval (1530-1568) Coligny miał nastepujące potomstwo:
- Louise de Coligny (1555, †1620),
- François de Coligny (1555, †1591), admirał Gujenny,
- Charles de Coligny (1564, †1632), markiz d'Andelot.
Z drugą żoną - Jacqueline de Montbel (zm.1588) - hrabiną d'Entremont i Launay-Gelin, miał jedną córkę Beatrice.
Przypisy
- ↑ Tytulatura: Comte de Coligny, baron de Beaupont et Beauvoir, Montjuif, Roissiat, Chevignat et autres lieux, seigneur de Châtillon, amiral de France
