Fumie
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Fumie (jap. 踏み絵? „obraz do deptania”) – podobizna Jezusa lub Maryi, którą władze religijne japońskiego szogunatu Tokugawa kazały deptać podejrzanym o wyznawanie chrześcijaństwa w celu udowodnienia, iż nie są oni członkami nielegalnej religii. Po raz pierwszy użyto fumie podczas prześladowań chrześcijan w Nagasaki w 1629. Ich użycia zakazano oficjalnie 13 kwietnia 1856 w portach otwartych dla cudzoziemców, ale stosowano je, aż do objęcia chrześcijaństwa ochroną prawną podczas epoki Meiji.
Fumie były obrazami Maryi Panny oraz Chrystusa służącymi rządowi japońskiemu do ujawniania praktykujących katolików i ich sympatyków. Ci, którzy niechętnie stąpali po obrazach, identyfikowani byli jako katolicy, po czym wysyłano ich do Nagasaki. Celem rządu Edo było odwiedzenie ich od ich wiary – katolicyzmu. Tych, którzy odmawiali zmiany wiary torturowano. Ponieważ wielu z katolików odmawiało wyparcia się wiary, rozpoczęto ich zabijanie. Egzekucje miały miejsce na górze Unzen, gdzie niektórych wrzucano do wulkanu.
Fumie były zwykle rzeźbione w kamieniu, choć były również malowane, a niektóre były formami drukarskimi z drewna. Wiele z nich, jeśli nie wszystkie, wykonano z troską, która odzwierciedlała wysokie standardy artystyczne epoki Edo. Do dziś przetrwało niewiele fumie, a większość z nich wyrzucono lub przetworzono.
Wielu teologów próbowało zgłębić rolę fumie w japońskim chrześcijaństwie, niektórzy z nich w deptaniu fumie widzą znak miłości i przebaczenia Jezusa Chrystusa.
