Fryderyk Karol Hauke
Z Wikipedii
Fryderyk Karol Emanuel Hauke (właściwie: Friedrich Karl Emanuel, ur. 1737, Seifersdorf koło Drezna - zm. 18 czerwca 1810, Warszawa) - profesor Liceum Warszawskiego, ojciec generała Maurycego Hauke, protoplasta wielu głów koronowanych.
Rodzina Hauke pochodziła z Holandii, pierwotna forma nazwiska brzmiała van der Haacken. Stamtąd przeniosła się do Niemiec, brat Fryderyka był kanonikiem przy katedrze w Moguncji. Od młodych lat Fryderyk związał się z potężną rodziną hrabiów Brühl i działał jako sekretarz starosty warszawskiego i generała wojsk koronnych hrabiego Alojzego Brühla, mieszkając na zmianę w Seifersdorfie, posiadłości Brühlów w Saksonii i w pałacu Brühla w Warszawie. W małżeństwie z pochodzącą z Alzacji córką pastora Salomeą ze Schweppenhäuserów (1755 - 1833), luteranką, urodziło mu się sześcioro dzieci, wśród nich pięcioro w Saksonii.
W roku 1785 Alojzy Brühl sprzedał swe starostwo i przeniósł się na stałe do Saksonii do swej posiadłości Pförten na Dolnych Łużycach, zaś Haukowie, których dzieci przywiązały się do Warszawy, pozostali w polskiej stolicy. Fryderyk nauczał w Szkole Artylerii Koronnej, potem prowadził ekskluzywną prywatną szkołę dla chłopców, uczęszczaną przez synów bogatej szlachty. W roku 1807 przyjął posadę profesora języka niemieckiego i matematyki w Liceum Warszawskim, gdzie pozostał do śmierci.
Pochowany został w kwaterze Hauków na warszawskich Powązkach (kwatera 10), Salomea spoczywa na cmentarzu ewangelickim przy ul. Młynarskiej (Al.E nr 20).
Małżonkowie Hauke są poprzez wnuczkę Julię, księżną von Battenberg (1825 - 1895) m.in. przodkami dzieci i dalszych potomków króla Hiszpanii Alfonsa XIII (w tym Juana Carlosa) oraz męża i potomków królowej brytyjskiej Elżbiety II. Wnukiem ich był także m.in. generał, hrabia Józef Hauke-Bosak.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Łoza, Rodziny polskie obcego pochodzenia osiadłe w Warszawie i okolicach, I - III, Warszawa 1932-35
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1790-1850, Warszawa 1979
- Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989
