Franjo Glaser
Z Wikipedii
Franjo Glaser, nazwisko czasami pisane Glazer (ur. 13 stycznia 1913 Osijku, zm. 1 marca 2003 Zagrzebiu) – chorwacki bramkarz i trener, znany z występów w zespole Građanski Zagrzeb.
Glaser urodził się w Osijku, gdzie w wieku 15 lat zaczął grać w lokalnym klubie NK Slavija. Później przeszedł do zespołu Hajduka Sarajewo, a następnie zaczął występować w klubie Concordia Zagrzeb. Po odbyciu służby wojskowej w połowie lat 30. został dołączony do zespołu BSK Belgrad (dzisiaj OFK Belgrad), z którym zdobył dwa tytuły mistrza Jugosławii.
Po przejściu do Zagrzebia, gdzie grał w zespole Građanski, gdzie uzyskał status legendy. Jego zespół zdobył mistrzostwo Jugosławii w 1937 i 1940 oraz mistrzostwo Chorwacji w roku 1943. Zagrał łącznie 623 mecze w barwach Građanski Zagrzeb.
Po utworzeniu SFRJ, grał w zespole Partizana Belgrad, z którym wywalczył mistrzostwo w roku 1947. Karierę zakończył i jednocześnie w roku 1949 trenował w klubie NK Mornar Split.
Glaser wystąpił 35 razy w reprezentacji Jugosławii oraz 11 razy dla reprezentacji Niezależnego Państwa Chorwackiego.
Glaser trenował potem zespoły NK Zagrzeb, NK Rijeka, NK Osijek, NK Trešnjevka Zagrzeb, FC Kärnten, NK Velež Mostar i FK Sartid Smederevo. Ostatnie lata życia Glaser spędził w swoim domu z Zagrzebiu, do końca życia pozostając żywą legendą i wielkim autorytetem zarówno jugosłowiańskiej jak i chorwackiej piłki. Przed prestiżowy magazyn piłkarski "Kicker" został ogłoszony jednym z trzech najlepszych przedwojennych bramkarzy świata tuż obok takich sław jak Ricardo Zamora czy František Planička.
