Eryk IX

Z Wikipedii

Eryk IX

Eryk IX Święty Jedvardsson (szw. Erik den Hellige) - pierwszy przedstawiciel dynastii Erykidów na tronie szwedzkim. Początek jego panowania datuje się mniej więcej na rok 1155, a koniec na około 1160 (do końca XII w. daty życia i panowania władców szwedzkich są niepewne).

Data urodzenia Eryka IX nie jest znana. Jego ojciec miał na imię Edward (szw. Jedward, stąd przydomek Jedwardsson). Przyjmuje się, że matka Eryka miała na imię Cecylia i była córką pogańskiego uzurpatora do tronu – Swena Blota, panującego od około 1084 do 1087.

Zorganizował wyprawę krzyżową na Finlandię w celu podboju i chrystianizacji kraju. Wyprawa zakończyła się niepowodzeniem. W 1155 roku chcąc schrystianizować kraj zostawił w Turku angielskiego biskupa, który został zabity przez fińskiego rolnika.

Około 1150 król Swerker I Starszy powołał go na współwładcę. Po śmierci Swerkera I (25 grudnia 1156) Eryk IX objął samodzielne rządy, odsuwając od trony syna Swerkera – Karola VII. Za śmierć Swerkera I był odpowiedzialny Duńczyk Magnus Henriksson, który podawał się za ostatniego potomka szwedzkich królów z rodu Stenkila (jego matka Ingrida była wnuczką króla Inge I Starszego). Eryk IX zginął zamordowany w 1159 lub 1160 roku niedaleko Uppsali, o co także podejrzewano Magnusa Henrikssona.

Żoną Eryka IX była Krystyna duńskiego możnego Bjorna Jernside (wnuk króla Danii Eryka I) i Katarzyny (córki króla Szwecji Inge I Starszego). Ich synem był Knut Eriksson, król Szwecji od 1167.

Eryk IX bywa uważany za świętego - jako takiego wymienia go kalendarz z Valentuna z 1198 roku. Przypuszczalnie około 1220 roku^[1] zwłoki Eryka przeniesiono do katedry w Uppsali. Wspomnienie Eryka obchodzi się 18 maja.

[edytuj] Bibliografia

M. Hertmanowicz-Brzoza, K. Stepan, Słownik władców świata, Kraków 2005, s. 203, ISBN 83-7435-077-6
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków 1997, szpalta 190.