Edward Klopmann
Z Wikipedii
Edward Klopmann (właściwie: von Klopmann, ur. 22 listopada 1801, Warszawa - zm. 6 września 1878, Ciechocinek) - warszawski inżynier wodny i budowlany, baron kurlandzki i Imperium Rosyjskiego.
Klopmann pochodził z rodziny rdzennie niemieckiej: ojciec Otto Wilhelm (1761 - 1824, żonaty z Wilhelminą z domu Friedel (1761 - 1834) pochodził ze starej szlachty kurlandzkiej z korzeniami z Westfalii, skąd przybyła do Kurlandii w XIV wieku i posiadała później także majątki na Litwie w okolicy Birż. Dziadek Edwarda baron Raphael Laurentius von Klopmann (zm. 1809, żonaty z Anną von Bistram) był ok. 1763 generalnym adiutantem wielkiego hetmana litewskiego Massalskiego, później reprezentantem ewangelików litewskich w Warszawie, pradziadek Alexander Magnus, żonaty z Katarzyną von Puttkamer, służył w 1. poł. XVIII wieku jako major w wojskach W. Ks. Litewskiego. Ojciec Otto Wilhelm przeniósł się do Warszawy po III rozbiorze Polski jako urzędnik pruski, a po wygnaniu Prusaków przyjął posadę w służbie rządowej Księstwa Warszawskiego, działając jednocześnie w odpowiedzialnych funkcjach w kierownictwie warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej.
Po ukończeniu Liceum Warszawskiego Edward Klopmann rozpoczął w r. 1818 studia w Szkole Inżynierii Cywilnej, gdzie po 4 latach uzyskał tytuł zastępcy inżyniera. Jako zadanie otrzymał kierownictwo prac nad uspławnieniem rzeki Kamiennej, potem zbudował w Warszawie bulwar nad Wisłą, który przetrwał do mn.w. r. 1870. Następnie udał się na dalsze studia inżynierii wodnej do Paryża (1826), a potem wojażował w latach 1828 - 1830 po Francji, Holandii i Anglii, zwiedzając urządzenia wodne.
Do Polski wrócił w r. 1830, otrzymał stanowisko inżyniera m.st. Warszawy i wybudował w stolicy wodociągi, zainstalował oświetlenie gazowe i wyłożył ulice płytami kamiennymi. Wykonał również projekt budowy wiaduktu łączącego Krakowskie Przedmieście z mostem na Wiśle, zrealizowany później przez Feliksa Pancera i był członkiem komitetu budowy mostu żelaznego przez Wisłę, później znanego jako Most Kierbedzia. Dzięki niemu uporządkowano także Cmentarz Powązkowski.
Edward Klopmann wziął udział w Powstaniu Listopadowym jako kapitan korpusu pontonierów. W roku 1840 został mianowany naczelnym inżynierem Warszawy, cztery lata później przeszedł na emeryturę. W roku 1853 potwierdzono wszystkim Klopmannom dziedziczny tytuł baronów Cesarstwa Rosyjskiego. Przez następne 30 lat, dopóki dopisywało zdrowie, Edward działał w warszawskiej parafii ewangelickiej, w wysokich funkcjach jako kurator Szpitala Ewangelickiego na dawnej warszawskiej jurydyce Lesznie (ul.Karmelicka 10), prezes Kolegium Kościelnego i przewodniczący komitetu opracowującego nowy ordynek kościelny.
Klopmann był żonaty z Marią Józefą z Karśnickich (zm. 1868) i miał dzieci. Pochowany został obok rodziców i siostry Idy zamężnej Deybel von Hammerau na cmentarzu ewangelickim w Warszawie (Al.4 nr 29).
[edytuj] Bibliografia
- Deutschbaltisches Biographisches Lexikon 1701-1960, Köln und Wien 1970
- Heinrich Kneschke, Deutsches Adels-Lexicon, 1 - 6, Leipzig 1865
- Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, I -III, Warszawa 1932-35,
- Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989
