Dominik Lisiecki
Z Wikipedii
Dominik Lisiecki (ur. 6 stycznia 1801, Podlasie, (Żeliszew?) - zm. 15 kwietnia 1846, Warszawa) - prawnik, dziennnikarz, tłumacz.
Syn Wawrzyńca i Wiktorii z Rzewuskich, ze szlachty podlaskiej, pierwsze nauki Lisiecki pobierał w Sejnach, później uczęszczał do Liceum Warszawskiego, które ukończył ok. r. 1818, po czym studiował prawo na UW. W roku 1821 uzyskał magisterium i podjął pracę w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, ówczesnym fiskusie i później w Dyrekcji Generalnej Kontroli, odpowiadającej obecnej NIK. Jednocześnie wykładał administrację w Szkole Leśnictwa. Po wybuchu Powstania Listopadowego wstąpił w szeregi warszawskiej Gwardii Narodowej. W dwa lata po klęsce powstania opuścił Warszawę i osiadł w swym rodowym majątku Żeliszewie blisko Siedlec.
Od 18 roku życia Lisiecki próbował swych sił jako literat: od 1819 do 1821 kierował wraz z Franciszkiem Dmochowskim i Franciszkiem Godebskim tygodnikiem "Wanda, tygodnik polski płci pięknej i literaturze poświęcony", w latach późniejszych (przedpowstaniowych) był współwydawcą "Dziennika Akademickiego", wkrótce zabronionego przez władze. Udzielał się także jako tłumacz literatury francuskiej, przekładając dzieła Moliera, Woltera i Pierre Corneille'a.
Lisiecki był żonaty z Emilią Gostomską i miał syna. Pochowany został w katakumbach warszawskich Powązek w bezimiennym grobie.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1790-1850, Warszawa 1979
