Dolina Barossa

Z Wikipedii

Rejon nazwany później Barossa Valley został odkryty i opisany przez pułkownikaa Williama Lighta w 1837 roku. Obszar ten którego nazwa pochodzi od hiszpańskiego regionu Barrosa (zmiana w nazwie, dwa "r" na jedno i jedno "s" na dwa było prostą pomyłką przy przepisywaniu notatek Lighta) został po raz pierwszy zasiedlony przez Europejczyków w 1842, kiedy przybyli tam niemieccy i angielscy osadnicy.

[edytuj] Historia

Największą grupę kolonistów stanowili Niemcy, którzy zdecydowali się wyemigrować ze swojej ojczyzny z powodu prześladowań religijnych. Bardzo szybko mieszkańcy Barossa stworzyli własną unikalną kulturę i styl życia który przetrwał do czasów dzisiejszych. Pierwszym głównym miastem regionu było powstałe w 1842 roku Bethany, wkrótce w okolicy powstały nowe osady – Angaston, Krondorf, Ebenezer, Penrice, Light Pass i Langmeil. To ostatnie miasto zostało założone w 1843 roku przez grupę luteran, którzy przybyli do Adelajdy i początkowo osiedli w Klemzig (teraz dzielnica Adelajdy).

Wkrótce w okolice Adelajdy przybyło więcej luteran, którzy stworzyli nowe osady w Tanunda, Gnadenfrei, Hofffnugthal, New Mecklenburg, Siegerdorf, Neukirch, Nuriootpa i Seppeltsfield, i w rejonie Barossa pojawiło się wiele charakterystycznych kopuł kościołów luterańskich.

Już w 1843 roku jedna z pierwszych gazet w Adelajdzie opisała niemieckich osadników z rejonu Bethany, chwaląc ich jako bardzo zaradnych, pracowitych, uczciwych i wartościowych kolonistów. Jednak nie tylko Niemcy zamieszkiwali region Barossa, wśród tamtejszych kolonistów było też dużo Anglików, Szkotów i Irlandczyków, którzy reprezentowali wiele różnych wyznań – byli tam anglikanie, metodyści, prezbiterianie i katolicy. Niemniej jednak przez trzy generacje to właśnie Niemcy stanowili większość mieszkańców tego malowniczego regionu i to ich zwyczaje, religia, język, ludowe piosenki i stroje, tradycyjne jedzenie i domy budowane w niemieckim stylu pozostawiły po sobie wiele charakterystyce śladów w tym obszarze. Jeszcze dziś wielu z mieszkańców Barossa wywodzących się od pierwszych osadników przestrzega wielu zwyczajów i kultury ich praojców. Do tej pory przetrwał jeden z najstarszych festiwali w Australii, coroczny Liedertafel odbywający się Tanundzie.

Głównymi inicjatorami powstawania nowych osad byli: szkocki biznesmen George Fife Angas, pastor August Kavel i Johannes Menge, którzy sprzedawali jeden akr ziemi za 20 dolarów z 5% odsetkami. Część nowoprzybyłych osadników buntowała się jednak na taki stan rzeczy, oferowano im bowiem ziemię bardzo oddaloną od większych miast, a więc także oddaloną od ewentualnych punktów zbytu na ich produkty rolne – w czasie dalekich podróży tłukły się jajka, psuł ser i masło. Ten problem został częściowo rozwiązany, kiedy osada Kapunda, która powstała przy kopalniach, została rozbudowana do rozmiarów małego miasta.

W ciągu dwóch lat po przybyciu do Australii niektórzy niemieccy osadnicy przyjęli brytyjskie obywatelstwo, pierwsza taka ceremonia odbyła się 24 maja 1839 roku. W latach 40. i 50. XIX wieku do Australii Południowej przyjechało jeszcze więcej Niemców uciekających przed ciężkimi warunkami życia w Europie. Niemiecki pozostał więc głównym językiem Barossa. W przykościelnych szkołach dzieci i młodzież otrzymywała niemiecką edukację, ucząc się przy tym kultury i dziedzictwa swojego rodzinnego kraju.

W grudniu 1847 roku w Barossa pojawiła się pierwsza niemieckojęzyczna gazeta wydawana w Australii, publikowana przez Johanna Menge i Carla Kornhardta. Kiedy Menge przestał wydawać gazetę i poczuł "gorączkę złota", zaczęto wydawać nową gazetę, tym razem w Tanundzie, pod tytułem Die Australische Deutsche Zeitung.

Jednym z najsłynniejszych osadników w tym regionie był Joseph Ernst Seppelt, który wyemigrował do Australia ze Śląska w 1850 roku. Urodzony w 1813 roku Joseph przyjechał do Australii ze swoją żoną Charlotte, dwoma synami Benno i Hugo, córką Otylie, 13 innymi rodzinami i grupą młodych mężczyzn, którzy dla niego pracowali. Początkowo osiedlił się w rejonie Klemzig, ale wkrótce przeprowadził się do Seppelrsfield gdzie Joseph zapoczątkował plantacje tytoniu, zboża i winorośli. W połowie 60. zaczął też budowę dużej tłoczni win, po jego śmierci w 1868 roku budowę dokończył jego syn Benno.

Klimat Barossa nadawał się idealnie do produkcji wina i wkrótce w całej okolicy powstało wiele innych winnic założonych przez niemieckie rodziny, większość z nich przetrwała do dziś i produkuję one jedne z najlepszych i najsłynniejszych win na świecie – Jacobs, Salters, Gramps, Penfolds, Tolleys.

Historia Barossa to nie tylko historia rolnictwa i wina. Już w 1849 roku znaleziono złoto w okolicach rzeki South Para. Kiedy w 1867 roku znaleziono złoto w pobliżu Spike Gully zjechało się tam ponad 4.000 poszukiwaczy. W okolicy powstały aż trzy górnicze miasteczka, z których największe, Barossa, miało pod koniec 1868 roku siedem sklepów kolonialnych, siedem hoteli, a także kilka rzeźników, piekarni, kowali i pubów. Do końca wieku wyeksploatowano jednak całe znalezione zasoby złota i większość górników powróciła do domów, a miasteczka które powstały dla ich potrzeb, straciły rację bytu. Ci którzy powrócili do swoich farm w Barossa Valley oddali się rolnictwu i planacji winorośli i pod koniec lat 90. XIX wieku wina produkowane w tym regionie stanowiły już większość win które wytwarzano w Australii.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalny portal regionu Barossa Valley
• Seppelt Wines