Dion Chryzostom
Z Wikipedii
Dion Chryzostom (gr. Chrysostomos - Złotousty), Dion z Prusy (ur. ok. 40 w Prusie, zm. ok. 120) - grecki filozof żyjący w Rzymie, zwolennik stoicyzmu i cynizmu. Autor Mów (80 mów w formie diatryb), które są znakomitym źródłem do poznania świata antycznego za panowania cesarza Trajana.
Pochodząc z wyższej warstwy społecznej Prusji (w Bitynii) zdobył wykształcenie literackie (sofistyczne). Był w zażyłych stosunkach z ludźmi z wyższych sfer Rzymu a z powodu łączącej go przyjaźni z Flawiuszem Sabiniusem został skazany na wygnanie, gdy na przyjaciela padło podejrzenie o spiskowanie przeciwko cesarzowi Domicjanowi. Wygnanie trwało od 82 r n.e. do 96 roku n.e. (do śmierci Domicjana). W czasie wygnania zmuszony był do zdobywania środków na utrzymanie parając się najcięższych prac. Będąc pozbawiony wszystkiego co zapewniało mu wcześniejsze dostatnie życie zwrócił się w stronę filozofii cynickiej w której odkrył wartość trudu i wystarczanie samemu sobie. Po powrocie z wygnania jego cynickie życie się zakończyło poszerzając o elementy stoickie a nawet platońskie. Mając dobre stosunki z cesarzem Trajanem wygłaszał w jego obecności swoje mowy.
[edytuj] Nauczanie
Twierdził, że ludzie są zabiegani o różne bogactwa, dobrą reputacje i przyjemności cielesne, a nikt nie jest w stanie uwolnić się od władzy rzeczy. Twierdził, że droga do szczęścia prowadzi przez walkę z przyjemnościami i wystarczanie samemu sobie (anaideia). Pod wpływem stoicyzmu twierdził, że życie zgodne z naturą to życie w biedzie, a nie w bogactwie. Zaproponował aby biedacy godni szacunku z miast przenieśli się na wieś aby tam żyć utrzymując się z pracy na roli. Uważał, że idealny ustrój to monarchia, oczywiście z na cele z idealnym monarchą - mędrcem, który byłby pasterzem ludu. Twierdził, że idea Boga jest wrodzona wszystkim ludziom. Nauczał że ludzie powinni naśladować Boga i upodabniać się do niego. Ludzie są braćmi.
[edytuj] Twórczość
Z prac Diona zachowało sie 80 mów dotyczących m.in władzy, filozofii i miast greckich (np. Olimpii, Eubei). W utworze zatytułowanym Mowa Trojańska, czyli o tym, że Ilion nie zostało zdobyte dowodził za pomocą paradoksalnych zaprzeczeń, że Troja nigdy nie istniała.
[edytuj] Źródła
- Uzupełnienia za zgodą autora ze strony http://www.religieifilozofie.prv.pl
- Giovanni Reale "HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ",tom I - V, Lublin, RW KUL, 1999.
- Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, ss. 385, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
