Czesław Nalborski
Z Wikipedii
Czesław Nalborski (ur. 1910, zm. 1992) – oficer Armii Krajowej ps. "Dzik" i harcmistrz Szarych Szeregów.
W czasie II wojny światowej Szef Wywiadu AK na południową część Prus Wschodnich. Organizator i aktywny uczestnik akcji likwidacji hitlerowskiego komanda śmierci zwanego "Widmem Śmierci", dokonującego masowych egzekucji na jeńcach rosyjskich, włoskich i więźniach polskich z obozu w Boguszach pod Prostkami. Dzięki akcji przeprowadzonej 31 października 1943 ocalało 300 więźniów z obozu w Boguszach przeznaczonych do likwidacji. Wykonywanie masowych egzekucji na jeńcach i więźniach obozu w Boguszach zawieszono. Prowadził także akcje sabotażowo-dywersyjne na terenie Prus Wschodnich.
Po wojnie więziony za działalność w AK i konspiracyjnym harcerstwie.
Tworzył i prowadził drużyny harcerskie w powojennym Ełku na wzór harcerstwa polski przedwrześniowej spotykając się z niechęcią władz komunistycznych. W czasach stalinowskich za wyświęcenie sztandaru drużyny w Kościele trafia do więzienia, drużyna zostaje rozwiązana.
Po śmierci Stalina, gdy reżim zelżał, organizował i prowadził społecznie kolejne drużyny harcerskie ucząc młodzież prawdziwej historii i patriotyzmu. W latach 80. odsunięty od pracy w harcerstwie za zapoznawanie młodzieży z wydawnictwami emigracyjnymi dotyczącymi prawdziwej historii.
Odznaczony orderem Virtuti Militari.
[edytuj] Źródła
- Aleksander Omiljanowicz "Barykada" (1968),
- Aleksander Omiljanowicz "Znikające echa" (1979)
- Władysław Żarski-Zajdler "Ruch oporu w latach 1939-1944 na Białostocczyźnie"
- Jerzy Jabrzembski "Szare Szeregi 1939-1945" (1988)
- prof. Zdzisław Wesołowski "The Polish Order of the Virtuti Militari and its Cavaliers (1792-1992)"
- Jerzy Rudnicki "Zabytki Ziemi Łomżyńskiej" (tom II) (2001)
