Calvin Brock
Z Wikipedii
| Calvin Brock | |
| Pseudonim | The Boxing Banker |
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1975 Charlotte |
| Narodowość |  Stany Zjednoczone |
| Styl | praworęczny |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 33 |
| Zwycięstwa | 31 |
| Nokauty | 23 |
| Porażki | 2 |
| Remisy | 0 |
| No contests | 0 |
Calvin Brock (ur. 22 stycznia 1975 w Charlotte, Karolina Północna) – amerykański bokser wagi ciężkiej.
Spis treści |
[edytuj] Kariera amatorska
Brock zaczął boksować w wieku dwunastu lat. Jego bilans walk jako amatora wynosi 147 wygranych i 38 porażek. W 1999 był amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych. W 2000 pojechał na Igrzyska Olimpijskie w Sydney, jednak nie odniósł tam sukcesu, przegrywając już w swojej pierwszej turniejowej walce z Paolo Vidozem.
Obok kariery bokserskiej Brock studiował też zarządzanie na Uniwersytet Karoliny Północnej. Po ukończeniu studiów przez dziewięć miesięcy pracował w Bank of America.
[edytuj] Kariera zawodowa
Zawodową karierę rozpoczął w 2001, ale pierwsze poważniejsze przeszkody na swojej drodze napotkał w 2005. Najpierw w styczniu już w trzeciej rundzie pokonał Clifforda Etienne, a następnie w kwietniu – na punkty – Jameela McCline. Udany rok zakończył zwycięstwem nad Davidem Bostice.
W lutym 2006 zmierzył się z Zurim Lawrence. Znokautował go w szóstej rundzie, a cios ten uznany został przez Ring Magazine za nokaut roku[1]. W następnej walce jego rywalem był niepokonany do tej pory Timor Ibragimow. Brock wygrał na punkty. Walka toczyła się w skrajnych warunkach – na świeżym powietrzu w Las Vegas, gdzie temperatura wynosiła 38°C[2].
11 listopada 2006 Brock stanął przed szansą zdobycia mistrzowskiego pasa organizacji IBF. W walce z obrońcą tytułu Władimirem Kliczko przegrał jednak przez techniczny nokaut w siódmej rundzie. Była to zarazem jego pierwsza porażka w zawodowej karierze[3].
W 2007 stoczył trzy walki. W marcu znokautował już pod koniec pierwszej rundy Ralpha Westa, trzy miesiące później pokonał na punkty Alexa Gonzalesa, chociaż w trzeciej rundzie był liczony. Następnie, razem z Aleksandrem Powietkinem, Eddie Chambersem i Chrisem Byrdem, wziął udział w turnieju eliminacyjnym IBF, który ma wyłonić oficjalnego kandydata do walki z mistrzem świata tej organizacji, Władimirem Kliczko. W pojedynku półfinałowym, 2 listopada, przegrał z Chambersem na punkty po niejednogłośnej decyzji sędziów[4].
Przypisy
- ↑ Boxing Encyclopedia (en).
- ↑ Escobar, Luis: No Fireworks As Brock Defeats Ibragimov (en). The Boxing Times.
- ↑ Gregg, John: Klitschko Halts Brock In Seven (en). The Boxing Times.
- ↑ Escobar, Luis: Chambers Too Fast For Brock (en). The Boxing Times.
