Brudny widelec

Z Wikipedii

Brudny widelec (ang. The Dirty Fork) znany także pod nazwą Skecz restauracyjny to jeden ze skeczy grupy Monty Pythona. Po raz pierwszy pojawił się w trzecim odcinku serialu Latający Cyrk Monty Pythona w 1969, a następnie w filmie A teraz coś z zupełnie innej beczki z 1971.

[edytuj] Przebieg skeczu

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Skecz opowiada o tym, jak pewien mężczyzna (Graham Chapman) wraz ze swoją żoną (Carol Cleveland) wybierają się wieczorem do drogiej francuskiej restauracji. Zostają powitani przez bardzo uprzejmego kelnera (Terry Jones), zamawiają jedzenie, a mężczyzna przy okazji zwraca uwagę, że jego widelec jest trochę niedomyty.

Wówczas kelner, wyrażając ogromny wstyd, bardzo przeprasza za brudny widelec i idzie powiadomić o tym fakcie kierownika sali (Michael Palin). Ten zjawia się po chwili i z wyolbrzymionym obrzydzeniem ogląda widelec, po czym zapewnia, że z tego powodu wszyscy pomywacze zostaną wyrzuceni z pracy, ponieważ on sam nie ma zamiaru dociekać, kto jest winny tego zaniedbania. Zaskoczony mężczyzna stwierdza, że nie powinien on tego robić, bo to tylko widelec, jednak zbulwersowany kierownik sali, zupełnie nie przyjmując do wiadomości sugestii klienta, wzywa do stolika dyrektora restauracji (Eric Idle).

Ten zasiada przy stoliku i przeprasza głęboko, szczerze i pokornie za brudny widelec. Nagle staje się nader uczuciowy i wylewny. Opowiada o tym, ile to trudu musiała przejść jego restauracja i jej personel, zanim klient zauważył brudny widelec. Dyrektor rozpłakuje się.

Wówczas do akcji wkracza Mungo (John Cleese), jeden z kucharzy, który, wywijając w powietrzu tasakiem, wpowiada zdanie: Wy dranie! Wy wredne dranie bez serca! Popatrzcie, coście z nim (dyrektorem) zrobili!. Następnie wypomina klientom, że zniszczyli wszystko, na co dyrektor tak ciężko pracował przez całe swoje życie, aż w końcu dostaje ataku furii, robi się czerwony i atakuje klienta tasakiem. W międzyczasie dyrektor popełnia samobójstwo za pomocą wspomnianego brudnego widelca.

Po chwili kucharza powstrzymuje wspomniany wcześniej kierownik sali, krzycząc: Mungo! Pamiętaj: nigdy nie zabijaj klienta!. Następnie obydwaj zaczynają skręcać się w bólach spowodowanych ich przewlekłymi dolegliwościami i zadawnionymi ranami. Po chwili z zaplecza wybiega kelner i rzuca się od tyłu na kucharza. Obaj upadają na stolik, kelner przetacza się po plecach kucharza, upadając po drugiej stronie stolika.

Pod koniec skeczu mężczyzna, który zareklamował widelec, stwierdza, trzymając w ręce nóż: Całe szczęście, że nie wspomniałem im o brudnym nożu!

Tu kończą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.