Bronisław Laus
Z Wikipedii
Bronisław Laus, lit. Bronislovas Liausas (ur. 1 stycznia 1872 w Suboczu lub Popielanach k. Rakiszek, zm. 1 listopada 1941 w Kownie) - ksiądz rzymskokatolicki, działacz mniejszości polskiej w przedwojennej Litwie, w latach 1920-23 poseł na sejm w Kownie.
Uczęszczał do gimnazjum niemieckiego w Mitawie, po jego ukończeniu w 1888 roku rozpoczął studia w seminarium duchownym w Kownie, które kontynuował po 1892 roku w Akademii Duchownej w Petersburgu.
W 1895 roku przyjął święcenia kapłańskie. Rok później powrócił na Litwę i objął posadę nauczyciela w kowieńskim seminarium, którą sprawował do 1920 roku.
W niepodległej Litwie został redaktorem polskojęzycznej "Strzechy Rodzinnej" (po 1923 przemianowanej na "Chatę Rodzinną"), a po 1925 roku stanął na czele redakcji "Dzwonu Świątecznego".
Angażował się w działalność parlamentarną, w 1920 roku wybrano go posłem do litewskiego Sejmu Ustawodawczego z okręgu Kowno, mandat uzyskał również w wyborach do sejmu I kadencji w 1922 roku.
W latach 1930-36 pracował jako nauczyciel w kowieńskim gimnazjum im. Adama Mickiewicza.
Podczas posiedzenia litewskiego sejmu ustawodaczego 6 lipca 1921 roku został publicznie nazwany przez księdza Krupavičiusa "wszą" (niem. Lause - pol. wesz), podobnym epitetem poseł chadecji obdarzył też całą mniejszość polską na Litwie ("wszy naszego litewskiego narodu"). Po pobiciu posła Śnielewskiego i rzuceniu krzesłem w księdza Lausa przez ludowca Jonasa Bildušasa tego samego dnia polscy deputowani zadecydowali o wycofaniu się z działalności sejmowej aż do końca kadencji w październiku 1922 roku.
