Brenna (twierdza słowiańska)
Z Wikipedii
Brenna (t. Brennabor, Branibor, niem. Brandenburg) - słowiańska twierdza nad rzeką Hawelą w dzisiejszej Brandenburgii, centralny gród plemienia Stodoran. Osada powstała w VIII wieku, w IX wieku została otoczona wałem, regularnie była rozbudowana stopniowo przekształcając się w ośrodek miejski.
Przypuszczalnie tutaj schronił się Drogowit przed armią Karola Wielkiego w 789 roku.
W dokumentach pisanych wspomniana po raz pierwszy w 928 roku. Oblegana zimą 928-929 przez króla niemieckiego Henryka I Ptasznika.
Od 948 siedziba biskupa (jedna z dwóch pierwszych na Połabiu). W 982 roku podczas powstania plemion wieleckich Brenna została zdobyta a biskupi wygnani.
W 991 roku w wyprawie i oblężeniu Brenny przez cesarza Ottona brał udział Mieszko I. W 992 roku wsparł cesarza swoimi wojami Bolesław Chrobry.
Walki o Brennę pomiędzy Słowianami a Niemcami trwały z przerwami do 1157 roku, gdy ostatecznie podbita, stała się stolicą Marchii Brandenburskiej.
