Bitwa pod Hittin
Z Wikipedii
| Bitwa pod Hittin Wyprawy krzyżowe |
|||||||||||||||||
 Bitwa pod Hittin, miniatura francuska, XV wiek |
|||||||||||||||||
| Data | 4 lipca 1187 | ||||||||||||||||
| Miejsce | okolice Hittin | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Ajjubidów | ||||||||||||||||
| Przyczyna | zamiar Saladyna niedopuszczenia do odsieczy Tyberiady, obleganej przez jego wojska | ||||||||||||||||
| Terytorium | Królestwo Jerozolimskie | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wyprawy krzyżowe Bitwy Łacinników |
|---|
|
I:Nikea • Doryleum • Antiochia • Jerozolima • Askalon |
Bitwa pod Hittin (zwana też bitwą pod Hattin oraz bitwą pod Rogami Hittinu) miała miejse 4 lipca 1187 roku, pomiędzy wojskami Królestwa Jerozolimskiego pod wodzą króla Gwidona z Lusignan a wojskami muzułmańskimi sułtana Saladyna.
Armia muzułmańska pod wodzą Saladyna zabiła albo pojmała większość sił Krzyżowców, przesądzając wynik wojny[1]. Głównym rezultatem bitwy było to że siły muzułmanów stały się najsilniejszym zgrupowaniem wojsk w Ziemi Świętej, odbiły Jerozolimę i dużo innych ziem łacinników[2].
Spis treści |
[edytuj] Tło bitwy
30 czerwca 1187 r. Saladyn przekroczył Jordan. Po rozbiciu obozu 15 km od obozu krzyżowców w Seforii, sułtan wystawił część wojsk, które przystąpiły do uderzenia na Tyberiadę. Miasto padło, zaś twierdza utrzymała się i była broniona przez łacinników pod dowództwem Eschivy, żony Rajmunda z Trypolisu. Za namową wielkiego mistrza templariuszy Gerarda de Ridefort król Gwidon 3 lipca postanowił iść na pomoc oblężonej przez wojska Saladyna w Tyberiadzie Eschivie. Nie posłuchał przy tym rozsądnych rad samego Rajmunda, aby się powstrzymać od tego kroku, albowiem ani czas, ani miejsce nie sprzyjały Frankom i wojsko nie miało przygotowanych odpowiednich zapasów wody na wyprawę. Poza tym uznał, że ważniejsze jest dobro i bezpieczeństwo Królestwa Jerozolimskiego (troska o nienarażanie armii na klęskę i utraty możliwości ofensywnych i defensywnych państwa) i w tym celu gotów był poświęcić Tyberiadę wraz z obecną tam żoną. Ponadto obozowisko w Seforii miało dobre zaopatrzenie w wodę i paszę dla koni a Gwidon nie zdążył zabrać na wyprawę dostatecznych zapasów wody.
[edytuj] Liczebność stron
Armia Królestwa Jerozolimskiego liczyła 1200 ciężkozbrojnych rycerzy, 4000 lekkiej jazdy - turkopoli i do 18 000 piechoty. Twierdze i zamki Królestwa strzegły nieliczne garnizony.
Liczebność wojsk Saladyna jest trudna do określenia, historycy szacują ją na 30 000 do 50 000. Wśród nich było 12 000 zawodowej jazdy, w tym oddziały mameluków, którzy opancerzeniem nie ustępowali europejskim rycerzom. Reszta armii to piechota, w tym 8 000 wyszkolonych oddziałów plus piesi ochotnicy zwani Muttawija.
[edytuj] Czas i miejsce bitwy
Do starcia doszło pomiędzy wzgórzami znanymi jako Rogi Hittinu, nieopodal wioski Hittin (Hattin), 12 km na południe od jeziora Genezaret. Miało ono miejsce 4 lipca, w dniu świętego Marcina, patrona chrześcijańskich rycerzy, zwanego - z racji przypadających na ten okres największych w tej części świata upałów - Wrzącym.
[edytuj] Bitwa
[edytuj] 3 lipca
Armia krzyżowców, która 3 lipca 1187 roku wyruszyła w kierunku Tyberiady, podzielona była na 3 zgrupowania. Strażą przednią dowodził Rajmund z Trypolisu, ariengarda (strażą tylną) znalazła się pod rozkazami Baliana z Ibelinu. Zaś głównymi siłami, idącymi pośrodku armii kierował sam król Gwidon de Lusignan. Oddziały Saladyna pierwsze przypuściły szturm na pozycje krzyżowców, uderzając ze skrzydeł. Atak ten przypuściła lekka jazda, pod dowództwem Taki ad-Dina. Tak samo jak wysokie temperatury i brak zapasów wody spowolniło to marsz krzyżowców. Sprawiło to, że łacinnicy postanowili skierować swoje oddziały ku Hittin, gdzie liczyli na zdobycie zapasów wody. Uniemożliwiło to uderzenie Saladyna na trzon armii chrześcijańskiej, która kilkakrotnie zmuszona była odtwarzać szyki. Konnica Taki ad-Dina w międzyczasie zablokowała drogę do Hittin. Gwidon zatem wydał rozkaz rozbicia obozu na noc 5 km przed Hittin, mając zamiar kontynuować marsz oraz walkę nazajutrz. Z uwagi na ciągłe zagrożenie ze strony muzułmańskiej armii, piechota pozostawała w szyku bojowym całą noc.
[edytuj] 4 lipca
Nad ranem Saladyn zakończył zamykać pierścień okrążenia wokół oddziałów Gwidona. Straż przednia została zaatakowana przez Taki ad-Dina a na straż tylną Baliana uderzyła turkmeńska jazda Kukburiego. Ten zmasowany atak muzułmański wywołał panikę piechurów, którzy w poszukiwaniu wody pitnej uciekali, przez Rogi Hittinu, ku jeziorze Genezaret. Balian z Ibelinu zdołał wydostać się z okrążenia ratując część swoich oddziałów. Chcąc przełamać okrążenie straż przednia dowodzona przez Rajmunda z Trypolisu uderzyła na mameluków. Muzułmanie jednak rozstąpili się i atak ciężkiej kawalerii poszedł w próżnię, a następnie zamknęli okrążenie, odcinając piechotę frankijską od jazdy. Piechota wraz z pozostałymi rycerzami oraz królem została odrzucona na Rogi Hattin. Chrześcijanie próbowali wielokrotnie kontrataków, za każdym razem jednak cofali się z ogromnymi stratami, coraz bardziej zmęczeni i spragnieni, pozbawieni wody. Kolejne ataki muzułmanów przyniosły w końcu sukces, jako ostatni padł czerwony namiot króla jerozolimskiego. W ich ręce dostała się relikwia Świętego Krzyża, zginął też dzierżący ją w rękach biskup Akki.
[edytuj] Po bitwie
Do niewoli dostał się sam król i najznakomitsi dygnitarze królestwa w tym Amalryk II, Wilhelm V z Montferratu, Gérard de Ridefort, Humphrey IV z Toronu, Hugh z Jabali, Plivain z Botronu i Hugh z Gibeletu. Spośród pojmanych pan Zajordanii Renald z Châtillon, najbardziej znienawidzony przez Saladyna, został przez niego stracony osobiście. Zginęli też - po odmowie przejścia na islam - prawie wszyscy pojmani rycerze zakonni, z wyjątkiem wielkiego mistrza templariuszy Gerarda de Rideforta, który najprawdopodobniej był na usługach Saladyna. Spośród jeńców świeccy możni zostali potraktowani godnie a ludzi niskiego stanu oddano w niewolę.
[edytuj] Straty stron
Straty krzyżowców wyniosły ok. 10 000 zabitych oraz 10 000 jeńców. Ok. 3000 żołnierzy udało się uratować, głównie ze straży tylnej i przedniej. Udało się im uciec z pola bitwy, głównie dzięki manewrowi Baliana z Ibelinu. Straty wojsk Saladyna są trudne do ustalenia.
[edytuj] Podsumowanie
Pod Hittinem zniszczona została największa armia, jaka kiedykolwiek została wystawiona przez Królestwo Jerozolimskie. Chrześcijanie utracili Relikwię Krzyża Świętego. Bitwa ta była największą klęską chrześcijan w walce z muzułmanami w Ziemi Świętej. Pojmano większość baronów Królestwa. Miasta i zamki, które wystawiły oddziały biorące udział w bitwie, po ich stracie stały się łatwym celem dla Saladyna.
Wkrótce po tym zwycięstwie Saladyn zdobył Jerozolimę i większość miast Królestwa Jerozolimskiego. Od tego czasu, pomimo jeszcze nielicznych sukcesów krzyżowców, datuje się stopniowy upadek Królestwa.
[edytuj] Bitwa w kulturze masowej
- do wydarzenia pośrednio nawiązuje film Królestwo niebieskie Ridleya Scotta. Scen bitwy nie ukazano, jedynie wymasz krzyżowców na Tyberiadę, marsz pustynny oraz ścięcie Renalda z Chatillon.
- gra komputerowa Medieval: Total War zawiera etap bitwa pod Rogami Hittinu.
- gra komputerowa Twierdza: Krzyżowiec zawiera etap bitwa na wzgórzu.
- gra komputerowa Age of Empires II: The Age of Kings zawiera etap Rogi Hittinu.
[edytuj] Przypisy
- ↑ "M. W. Baldwin, Raymond III of Tripolis and the Fall of Jerusalem (1140-1187). Princeton University Press, 1936.(en)
- ↑ De Expugnatione Terrae Sanctae per Saladinum, trans. James A. Brundage, in The Crusades: A Documentary Survey. Marquette University Press, 1962.
- Peter W. Edbury, The Conquest of Jerusalem and the Third Crusade: Sources in Translation. Ashgate, 1996.
