Bikorn
Z Wikipedii
Bikorn, dwuróg to rodzaj nakrycia głowy, kapelusza, powszechnego w użyciu w XVIII i XIX wieku, szczególnie w Europie i Ameryce Północnej zarówno w wojsku jak i w marynarce, kojarzone często z Napoleonem Bonaparte. Noszone były zarówno przez oficerów jak i generałów epoki napoleońskiej, przetrwały jako składnik munduru galowego w wielu armiach aż do 1914 roku.
Bikorn wywodzi się z trikornu i początkowo czarne bikorny posiadały raczej szerokie rondo, z przednią i tylną częścią zawiniętą do góry i spiętą razem, tworząc nakrycie głowy w kształcie soczewki. Dodatkowo posiadał kokardę w barwach narodowych z przodu, później przybierając nieco bardziej trójkątną formę, dwa rogi stały się bardziej spiczaste i zostały skierowane do przodu i do tyłu głowy, a kokarda znalazła się po prawej stronie.
Niektóre bikorny zostały tak wykonane, że można je było płasko złożyć i włożyć pod ramię - ta odmiana znana jest na świecie pod nazwami chapeau-bras lub chapeau-de-bras. To nakrycie głowy szczególnie upowszechniło się wśród oficerów marynarki na całym świecie i było bardzo popularne aż do I wojny światowej.
W Polsce upowszechniły się wraz z modą na nie na świecie - używane były już w czasie Insurekcji kościuszkowskiej, a także później w armii Księstwa Warszawskiego czy Królestwa Polskiego, głównie przez oficerów. Bikorny były też elementem munduru galowego oficerów Polskiej Marynarki Wojennej w okresie międzywojennym.
 Barons Rohrscheidt w bikornie |
 Król szwedzki Oskar II |
