Bernd Alois Zimmermann
Z Wikipedii
Bernd Alois Zimmermann (ur. 20 marca 1918 w Bliesheim, koło Kolonii, zm. 10 sierpnia 1970 w Gross-Konigsdorf) – kompozytor niemiecki.
Zimmermann studiował muzykę na kierunku pedagogicznym. W czasie II wojny światowej musiał odbyć służbę wojskową i pracę. Po wojnie kształcił się pod kierunkiem Heinricha Lemachera i Philippa Jarnacha. Brał taże udział w Kursach Wakacyjnych w Darmstadt, gdzie zetknął się z Wolfgangiem Fortnerem i Rene Leibowitzem. Czynnie uczestniczył w życiu muzycznym Niemiec, za co otrzymał nagrodę artystyczną Północnej Nadrenii-Westfalii, a w roku 1966 Nagrodę Miasta Kolonii. W tym samym roku został przyjęty do berlińskiej Akademie der Künste. W 1970 roku z powodu nieuleczalnej choroby Zimmermann popełnił samobójstwo.
[edytuj] Twórczość
Najwybitniejszym dziełem Zimmermanna jest opera Die Soldaten (Żołnierze) do opracowanego tekstu Jakoba Michalela Reinholda Lenza. Opera powstawała w latach 1957-1959. Całe dzieło opiera się na jednej, symetrycznej serii (serializm). Seria ta determinuje inne parametry kompozycji (długość dźwięku, dynamika, metrum). Każda scena opery zbudowana jest nadto według ścisłej formy muzycznej np.: ciacona, ricercar, toccata). Zimmermann stosuje też technikę cytatu (m.in. jazz i Jana Sebastiana Bacha). Kompozytor wykorzystuje w operze bogaty skład perkusji, wstawki muzyki elektronicznej i projekcje filmowe. Użycie tych wszystkich technik wynika ze specyficznego pojmowania gatunku opery. Zimmermann nazywa operę "kulistą postacią czasu", z czego wynika chociażby symultaniczna prezentacja scen i wszystkie inne wspomniane techniki.
Inne kompozycje Zimmermanna to np.:
- Balety: Alagoana, Kontraste, Perspektiven, Musique pour les soupers du Roi Ubu.
- Utwory instrumentalne: Sinfonie in einem Satz, Photoptosis, Stille und Umkehr.
