Antywodór
Z Wikipedii
Antywodór - pierwiastek antymaterii (antypierwiastek), odpowiednik wodoru w materii. Atom antywodoru składa się z pozytonu (antyelektronu) i antyprotonu, analogicznie do atomu wodoru, składającego się z elektronu i protonu. Atomy zarówno wodoru jak i antywodoru są elektrycznie obojętne. Symbolem używanym na oznaczenie antywodoru jest H.
[edytuj] Wytworzenie antywodoru
Pierwsze atomy antywodoru zostały uzyskane w 1995 w pierścieniu LEAR w laboratorium CERN przez zespół niemieckich i włoskich naukowców.[1] Użyta metoda została zaproponowana w 1994 przez Charlesa Mungera, Stanleya Brodsky'ego i Ivana Schmidta.[2] Idea eksperymentu polega na wpuszczeniu strumienia antyprotonów w pole elektryczne wytwarzane przez ciężkie jądra. W przypadku doświadczenia w LEAR wykorzystano jądra ksenonu. W wyniku oddziaływania ciężkiego jądra z antyprotonem może zostać wyemitowany foton, po czym może nastąpić konwersja fotonu na parę elektron-pozyton. Jeżeli następnie pozyton zostanie schwytany przez antyproton, powstaje atom antywodoru. Taki ciąg zdarzeń jest na tyle mało prawdopodobny, że podczas 15 godzin bombardowania jąder ksenonu wiązką 1,7 1010 antyprotonów wykryto 9 atomów antywodoru.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Baur, G. et al.. Production of antihydrogen. Physics Letters B. 368 (February 1, 1996), 3, 251-258.
- ↑ Munger, Charles T., Brodsky, Stanley J. i Schmidt, Ivan. Production of relativistic antihydrogen atoms by pair production with positron capture. Physical Review D. 49 (1994), 7, 3228-3235.
