Antoni Chomicki
Z Wikipedii
Ks. infułat Antoni Chomicki, ps. Roch (ur. 9 kwietnia 1909 we wsi Samułki Duże - zm. 13 maja 1993r.) - polski duchowny katolicki, duszpasterz Wołynia, Podola i całej Ukrainy.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo i młodość
Antoni Chomicki urodził się 9 kwietnia 1909 roku we wsi Samułki Duże (obecnie województwo podlaskie). W 1930 otrzymał maturę Niższego Seminarium Duchownego we Włodzimierzu Wołyńskim. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łucku. W 1935 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stefana Walczykiewicza.
[edytuj] Pierwsze lata kapłaństwa
Zaraz po święceniach ksiądz Antoni objął stanowisko wikarego w Równem. W roku 1937 został, mimo licznych protestów równeńskiej ludności, decyzją biskupa Adolfa Szelążka mianowany proboszczem parafii w Klesowie. 16 lutego 1945 roku został aresztowany. 6 lutego 1946 skazany na 10 lat łagrów za krzewienie wiary. Uwolniony 27 kwietnia 1947. W latach 1947 - 1955 proboszcz parafii w Połonnem. Od 1955 do 1958 roku proboszcz w Szarogrodzie. Od 1958 do śmierci pełnił funkcję proboszcza w Murafie.
[edytuj] Działalność wojskowa
Ks. Antoni Chomicki ps. Roch w czasach okupacji radzieckiej zorganizował w Klesowie szpital polowy dla wojsk AK, w którym kurowali się żołnierze m.in. z pułku płk. Satanowskiego i oddziału kpt. Władysława Kochańskiego ps. Bomba-Wujek, którym ściśle współpracował. Sam był też dowódcą odcinka bojowego pod pseudonimem "przystań rybacka". Za tę działalność otrzymał Krzyż Walecznych.
[edytuj] Znaczenie posługi
Ks. Antoni nie przyjął proponowanej mu sakry biskupiej, ponieważ obawiał się przymusowego wydalenia z terenu USRR. Mimo braku tytułu biskupiego, był przez ukraińskich katolików traktowano jako patriarcha i wódz duchowy. Nazywany był "kardynałem Wyszyńskim Ukrainy".
Po II wojnie światowej ks. Antoni był jedynym duszpasterzem katolickim na terenie ok. 140 tys. km2, obsługiwał m.in. Kijów, Winnicę, Bar, Szarogród, Kamieniec Podolski i inne. W latach 1947-1955 ochrzcił na tym terenie 13219 osób (średnio ponad 60 chrztów co niedziela), udzielił sakramentu małżeństwa 1579 parom, a sakramentu bierzmowania 1563 osobom. Władze radzieckie i UPA zorganizowały na osobę ks. Chomickiego co najmniej 4 nieudane zamachy. Działalność podziemna księdza trwała w latach 1947-1982 była dobrze zorganizowana i możliwa tylko dzięki pomocy ukraińskiej ludności. Dzięki temu pomimo niechęci władz ks. Antoni mógł szerzyć wiarę katolicką na terenie USRR. Utrzymywał też łączność z seminarium duchownym w Rydze, co umożliwiało stopniowe wyświęcanie w podziemiu nowych kapłanów. Ks. Chomicki ma ogromną zasługę w przetrwaniu Kościoła katolickiego na Ukrainie.
[edytuj] Śmierć i pogrzeb
Ks. Chomicki zmarł 13 maja 1993 r. w Murafie po długiej chorobie. Na stanowisku proboszcza w Murafie zastąpił go ks. kan. Stanisław Szulak. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyło kilkudziesięciu duchownych z krajów Europy Wschodniej i ponad 16 000 wiernych.
[edytuj] Bibliografia
- dr Henryk Dąbkowski, Ks. Antoni Chomicki Warszawa 1993,
- Michał Fiałka, 27 Wołyńska Dywizja Piechoty AK 1986,
- Grochalski ks. kpt. rez. Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939-1945 Warszawa 1974
