Anton Ingolič
Z Wikipedii
Anton Ingolič (ur. 5 stycznia 1907 r. w Spodnji Polskavie w Pragerskach, zm. 11 marca 1992 r. w Lublanie) – słoweński pisarz, dramatopisarz i tłumacz.
Anton Ingolič należy do nielicznych słoweńskich pisarzy, którzy na szeroką skalę badali i opisywali życie prostego ludu. W swoich pracach ukazał życie ludności z okolic Ptuja, Pohorja i Holzy, pracowników z fabryk, rzemieślników, flisaków, słoweńskich zesłańców i emigrantów w różnych państwach Europy i Ameryki. W jego dość obszernym dorobku literackim, można także znaleźć literaturę młodzieżową.
Anton Ingolič pochodził z rzemieślniczo – rolniczej rodziny. Swoje lata szkolne spędził w Mariborze, potem rok studiował w Paryżu, a kolejne lata na Wydziale Slawistycznym na Uniwersytecie w Lublanie. W czasie drugiej wojny światowej został zesłany do Serbii. Po wojnie pracował w szkole w Ptuju, potem w Mariborze, a na końcu w Lublanie. W 1949 roku otrzymał nagrodę im. France Prešerna(Prešernova nagrada) za powieść Pot po nasipu, a w 1978 roku za całokształt pracy artystycznej. Od roku 1976 był korespondentem, a następnie od 1981 r. został stałym członkiem SAZU (Słoweńska Akademia Nauki i Sztuki).
Obok takich pisarzy jak Miško Kranjec czy Ciril Kosmač, Anton Ingolič zaliczany jest do najważniejszych przedstawicieli słoweńskiego realizmu lat 30-tych. Pomimo zmieniających się wzorców Ingolič pozostał do końca wierny swojemu realistycznemu stylowi. W swoich dziełach ukazywał problemy, z jaką borykała się ludność z terenów štajerskich (Likarij, Sosedka, Na splavih, Matevž Visočnik, Vrnski vrh itd.) i z innych t.j. Koroški (Ugasla dolina), czy ze środowisk miejskich (Stavka, Gimnazijka). Istotne miejsce zajmuje w jego twórczości literatura poruszająca tematykę emigracyjną (trylogia Domovina v srcu : Kje ste, Lamutovi?, Nebo nad domačijo, Lastovka čez ocean). W latach 70-tych podjął się pisania powieści historycznych. Z tego okresu pochodzą takie utwory jak np. Pradedje i Gorele so gmade.
Anton Ingolič zaliczany jest do jednych z najbardziej płodnych słoweńskich pisarzy. W jego dobytku literackim odnaleźć można wszystkie formy prozatorskie, rozpocząwszy od noweli, przez opowiadania, powieści młodzieżowe, skończywszy na dziennikach z podróży (Pri naših v Ameriki, Sibirska srečanja). Ingolič pisał również książki autobiograficzne, w których opisał swoje lata młodości (Zgodba mojega jutra, Nemir mladostnika, Leta dozorevanja). Natomiast w autobiografii Moje pisateljevanje opisał swoje etapy rozwoju literackiego.
[edytuj] Dzieła
- Mlada leta (1935);
- Lukarji (1936);
- Sosenka (1939);
- Na splavih (1940);
- Matevž Visočnik (1941);
- Pred sončnim vzhodom (1945);
- Vrnski vrh (1946);
- Pot po nasipu (1948);
- Stavka (1951);
- Človek na meji (1952);
- Sončna reber novele (1953);
- Ugasla dolina (1956);
- Zgodilo se je (1986);
- Domovina v srcu : Kje ste, Lamutovi?, Nebo nad domačijo, Lastovka čez ocean (1974);
- Pradedje (1975);
- Gorele so gmade (1977);
- Moje pisateljevanje (1980);
- Človek, ne jezi se! (1984);
[edytuj] Literatura młodzieżowa
- Sirote (1940);
- Udarna brigada pravljica iz naših velikih dni (1946);
- Mladi aktivisti (1946);
- Deček z dvema imenoma (1955);
- Tvegana pot (1955);
- Tačko v velikem svetu (1957);
- Tajno društvo PGC (1958);
- Mladost na stopnicah (1962);
- Milica ne sme umreti (1963);
- Deklica iz Chicaga (1969);
- Ptiček brez kljunčka (1977);
- Zgodbe mojega jutra (1979);
- Nemir mladostnika (1982);
- Leta dozorevanja spomini (1987);
[edytuj] Dzienniki z podróży
[edytuj] Dramat
[edytuj] Dzieła przetłumaczone na język polski
- Pretrgana naveza (Przerwana wspinaczka);
- Gimnazijka (Siedemnastolatka);
- Potopljena galeja (Zatopiona galiota);
[edytuj] Źródła
- Moder Janko: Slovenski leksikon novejšega prevajanja. Založba Lipa. Koper 1985.
- Kos J., Dolinar K., Blatnik A.: Leksikon. Slovenska književnost. Camkarjeva založba. Ljubljana 1996.
