Amunicja zespolona
Z Wikipedii
Amunicja zespolona (amunicja scalona) - rodzaj amunicji do broni palnej, w której pocisk, ładunek miotający (prochowy) i spłonka połączone są w całość za pomocą łuski.
W broni strzeleckiej po raz pierwszy amunicję scaloną wprowadzono w pruskim karabinie Dreyse M1849 w 1841 (miała ona papierową łuskę). Wprowadzenie nabojów scalonych zrewolucjonizowało i znacznie przyspieszyło proces ładowania broni. Od końca XIX wieku w broni strzeleckiej stosuje się jedynie naboje scalone. Prowadzone są również eksperymenty z amunicją bezłuskową.
W artylerii oprócz nabojów scalonych stosuje się wciąż amunicję rozdzielnego ładowania dla dział większych kalibrów (pocisk i łuska osobno, ewentualnie woreczki z prochem).
Zobacz: amunicja, nabój rewolwerowy, nabój pistoletowy, nabój pośredni, nabój karabinowy, amunicja bezłuskowa.
