Albert Fish
Z Wikipedii
Albert Hamilton Fish (ur. 19 maja 1870 – stracony 16 stycznia 1936) - seryjny morderca, kanibal, sadysta, masochista, pedofil. Podejrzany o zamordowanie co najmniej pięciorga dzieci, sam przyznał się do trzech, jak również do gwałtu na co najmniej setce małoletnich ofiar. Czyny te uzasadniał potrzebą przeżywania silnych wrażeń. Kiedy sąd skazał go na karę śmierci przez krzesło elektryczne, powiedział: "To dopiero będzie przeżycie, umrzeć na krześle...". W trakcie wykonywania wyroku pomagał katowi przy podczepianiu elektrod.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo i młodość
Albert Fish urodził się w Waszyngtonie. Jego ojciec, Randall Fish, kapitan statku pływającego na rzece Potomak, zmarł 15 października 1875. Ponieważ pani Fish nie radziła sobie z samotnym wychowaniem czwórki dzieci, najmłodsze z nich, Albert, zostało oddane do Sierocińca Świętego Jana w Waszyngtonie. Panowały tam bardzo surowe zasady, wychowanków często poddawano karom cielesnym, takim jak chłosta i to właśnie tam Albert rozwinął w sobie skłonności masochistyczne. Przebywając w sierocińcu Fish śpiewał także w kościelnym chórze.
W 1879 roku jego matka otrzymała posadę państwową, co umożliwiło jej opiekę nad najmłodszym synem i Fish opuścił sierociniec. Mając dwanaście lat nawiązał romans z innym nastolatkiem. Partner Fisha wprowadził go w takie praktyki jak picie moczu i koprofagia. Fish zaczął poświęcać swoje weekendy na wizyty w łaźniach publicznych, gdzie mógł oglądać rozebranych chłopców.
Około 1890 roku Albert przybył do Nowego Jorku gdzie, jak twierdził, utrzymywał się z bycia męską prostytutką. Przyznawał później że w tym okresie zaczął dopuszczać się gwałtów na młodych chłopcach. W 1898 roku, dzięki staraniom swojej matki, Albert poślubił kobietę, młodszą od niego o 9 lat. Miał z nią sześcioro dzieci: Alberta, Annę, Gertrude, Eugene, Johna i Henry'ego.
Od 1898 roku pracował jako malarz pokojowy, przyznając później że w tym okresie dokonał gwałtu na około setce dzieci, przeważnie chłopcach poniżej szóstego roku życia. Wtedy też kochanek Alberta zabrał go do Muzeum Figur Woskowych, gdzie kompletnie go zafascynował przekrój penisa. Zdarzenie to wpłynęło silnie na rozwój zainteresowania Fisha kastracją. Nawiązawszy romans z upośledzonym umysłowo mężczyzną Albert spróbował go wykastrować, uprzednio go wiążąc, mężczyźnie jednak udało się uciec. Po tym doświadczeniu Fish zwiększył częstotliwość swoich wizyt w domach publicznych, gdzie poddawał się niekończącym sesjom chłosty.
W 1903 roku Albert Fish został aresztowany za defraudację i skazany na pobyt w więzieniu. Wyrok odbywał w Sing Sing. W 1917 żona Fisha porzuciła go dla niejakiego Johna Straube, współlokatora Fishów. Po odejściu żony Albert zaczął słyszeć głosy. Pewnego dnia owinął się w dywan, twierdząc że wypełnia instrukcje przekazane mu przez świętego Jana.
[edytuj] Morderstwa
Pierwszy mord Fish popełnił w roku 1910, na czternastolatku nazwiskiem Thomas Beden, lub Kedden, w Wilmington, Delaware. Około roku 1919 Fish zadźgał umysłowo upośledzonego chłopca w Georgetown, w Wirginii.
Jedenastego lipca 1924 roku na farmie na Staten Island Fish napotkał bawiącą się samotnie ośmioletnią Beatrice Kiell. Zaoferował jej pieniądze w zamian za pomoc przy uprawie rabarbaru na sąsiednim polu. Beatrice i Fish prawie opuścili farmę, gdy pojawiła sie pani Kiell i zabrała swoją córkę, wygoniwszy Alberta. Fish powrócił na farmę Kiellów nocą, jednak tym razem jego obecność odkrył ojciec Beatice, John Kiell i zmusił Fisha do odejścia.
25 maja 1928 roku poszukujący pracy Edward Budd zamieścił ogłoszenie drobne w New York World. Trzy dni później w domu Buddów zjawił się Albert Fish, twierdząc że chce zatrudnić Edwarda. Przedstawił sie jako Frank Howard, farmer z Farmingdale w stanie Nowy Jork. Poznał wtedy młodszą siostrę Edwarda, dziesięcioletnią Grace. Kilka dni później zjawił się ponownie, i obiecując Edwardowi pracę, namówił państwa Budd aby pozwolili Grace iść z nim na przyjęcie urodzinowe jego siostry. Fish wyszedł wraz z Grace, by nigdy już nie powrócić.
5 września 1930 roku policja aresztowała Johna Edwarda Pope jako podejrzanego o porwanie Grace Budd. Pope spędził w areszcie 109 dni.
W listopadzie 1934 roku państwo Budd otrzymali list w którym anonimowy nadawca przyznawał się do zamordowania Grace i zjedzenia jej ciała. Udusiłem ją, potem pociąłem na małe kawałeczki, tak żebym mógł zabrać mięso do swojego mieszkania. Ugotowałem ją i zjadłem. Jak słodka i delikatna była jej mała dupcia, upieczona w piekarniku. Zajęło mi dziewięć dni by zjeść ją całą.
List był w kopercie oznaczonej małym sześciokątnym emblematem z literami "N.Y.P.C.B.A.", co oznaczało New York Private Chauffeur's Benevolent Association. Dozorca w budynku tej firmy powiedział ze wziął dla siebie nieco służbowej papeterii, ale zostawił wszystko w pokoju przy 200 East 52nd Street, kiedy się stamtąd wyprowadzał. Właścicielka pokoju stwierdziła że Fish był niedawno w tym pokoju. Albert początkowo zgodził się iść z policjantem na posterunek, by poddać się przesłuchaniu, jednak później rzucił się na funkcjonariusza, w obu rękach dzierżąc otwarte brzytwy.
Rozbrojony i obezwładniony Fish został dostarczony na posterunek, gdzie bez większych oporów przyznał się do zamordowania Grace Budd, twierdząc przy tym że początkowo zamierzał zabić jej brata, Edwarda. Gdy po aresztowaniu Alberta jego zdjęcia ukazały się w prasie, motorniczy brooklyńskego tramwaju, Joseph Meehan rozpoznał w nim człowieka, którego widział 11 lutego 1927 roku wraz z małym chłopcem, odpowiadającym rysopisowi zaginionego Billy'ego Gafneya.
Billy Gafney i jego przyjaciel Billy Beaton zaginęli, gdy bawili się przed kamienicą na Brooklynie w której mieszkali. Billy Beaton odnalazł się później na dachu innej kamienicy, a zapytany o to co stało się z Gafneyem odpowiedział że zabrał go Czarny Lud (boogeyman). Ciała Billy'ego Gafneya nigdy nie znaleziono. Fish przyznał sie do jego zamordowania, wyznał również ze pił jego krew i jadł jego mięso, uprzednio je upiekłszy z warzywami.
[edytuj] Proces
Proces Alberta Fisha, oskarżonego o morderstwo z premedytacją popełnione na Grace Budd, rozpoczął się 11 marca 1935 roku. Rozprawie przewodniczył Frederick P. Close, oskarżał Elbert F. Gallagher, zaś obrońcą Fisha był James Dempsey. Proces trwał dziesięć dni. Fish na wstępie oznajmił iż jest niepoczytalny, opowiadając sądowi o głosach które nakazywały mu mordowanie dzieci. Zeznający biegli psychiatrzy rozwodzili sie nad licznymi zboczeniami Fisha: urofilia, koprofilia, pedofilia i masochizm, nie mogli się jednak zgodzić czy oznaczają one że oskarżony jest chory psychicznie. Obrona okazała również zdjęcie rentgenowskie miednicy Fisha, na którym widać było ponad dwanaście igieł, wbitych tam własnoręcznie przez oskarżonego. Sąd uznał Fisha za poczytalnego, winnego i skazał na śmierć.
Po ogłoszeniu wyroku Fish przyznał się do zamordowania ośmioletniego Francisa X. McDonnell na Staten Island. Francis został zgwałcony i uduszony własnymi szelkami.
[edytuj] Prawdopodobne ofiary
Fish był podejrzany o popełnienie innych zbrodni, choć nigdy się do nich nie przyznał. Detektyw William King wierzył że Fish był "Wampirem z Brooklynu", seryjnym mordercą i gwałcicielem, na swe ofiary wybierającym głównie dzieci.
