Ałunit

Z Wikipedii

Ałunit

Nazwa pochodzi od łac. Alunit (alumen) lub franc. alun = ałun, ponieważ z minerału tego otrzymuje się ałun.

[edytuj] Właściwości:

• Chemizm: KAl₃[(OH)₆/(SO₄)₂] zasadowy siarczan potasu i glinu
• Układ krystalograficzny: trygonalny
• Twardość: 3,5-4
• Gęstość: 2,7 –2,9
• Rysa: biała
• Barwa: bała, szara, żółtawa, czerwona
• Przełam: muszlowy lub nierówny
• Połysk: szklisty
• Łupliwość: niewyraźna

Minerał kruchy, przeświecający. Tworzy niewielkie kryształy izometryczne. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, ziemistych i włóknistych.

[edytuj] Występowanie:

Tworzy się w wyniku procesów powulkanicznych. Stanowi produkt wtórnych przeobrażeń skał bogatych w skalenie alkaliczne. Spotykany jest w postaci żył wśród skał łupkowych. Występuje z haloizytem, kaolinitem i rudami złota.

Miejsca występowania: Włochy – Toskania, USA – Newada, Kolorado, Utah, Australia – Nowa Południowa Walia, Azerbejdżan, Hiszpania, Grecja, Francja.

W Polsce występuje w Sudetach w okolicach Nowej Rudy.

[edytuj] Zastosowanie:

Ważny surowiec do produkcji nawozów potasowych, ałunu – stosowanego przy produkcji papieru, w przemyśle chemicznym, farbiarskim – utrwalanie barwników, w medycynie – powstrzymywanie krwawienia. Kamień kolekcjonerski.

Zobacz też: ałun = kalinit.