Glèisa dels Jacobins
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
La glèisa dels Jacobins de Tolosa en Lengadòc es un dels exemples mai importants de l'arquitectura religiosa meridionala del sègle XIV. Fa partida d'un convent que foguèt pendent longtemps administrat per l'òrdre dels Jacobins.
La glèisa foguèt bastida en divèrsas etapas. Las primièras òbras comencèron en l'an 1230 e s'acabèron al sègle XIV. S'i edifiquèt l'ampla glèisa, la clastra amb de colomnas bessonas, la capèla de Sant Antòni, lo refectòri e lo campanal de 45 m de nautor.
Las campanhas seguentas foguèron màgers. Permetèron per exemple de dotar la grandiosa nau del famós palmièr compausat per una granda colomna que n'irradian 22 nèrvis sostenent lo torn de l'absida, flanquejada d'un torn emplit d'estelas d'onze brancas. La posteritat a pas conservat lo nom del sieu arquitècte.
Dempuèi 1369, s'i venèran las relíquias de Sant Tomàs d'Aquin. Lo 1791, quand los dominicans lor calguèt partir, aquelas foguèron transportadas a Sant Sernin, mas an tornat recentament al sieu luòc original pel seten centenari de la mòrt del sant (1974).
Dempuèi Napoleon, la glèisa demorèt dins un trist estat. Confisada als militars, albergava una armada de cavals, e mai de 5000 m³ de tèrra i foguèron abocats per'mor d'enauçar lo sòl. Lo 1865, lo monument foguèt escambiat a la vila de Tolosa en contra de terrens ont se bastiguèt d'establariás.
L'ensems dels Jacobins a beneficiat d'una renovacion recenta, començada en 1920, e acabada en 1972. Uèi, aquela glèisa de bricas presenta un aspècte exterior fòrça massís, mas la siá arquitectura interiora a conservat sa leugieretat.
