Archiprèire de Talavera
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Alfonso Martínez de Toledo (1398-1470?) conegut coma l'Archiprèire de Talavera foguèt un escrivan castelhan. Foguèt racionièr (prebendat qu'aviá de racion dins d'una glèisa catedrala o collegiala) de la catedrala de Toledo, la ciutat que i nasquèt. Escriguèt doas agiografias: Vida de sant Isidor e Vida de sant Ildefons, en mai de la compilacion istorica Torre de las cronicas (Atalaya de las crónicas) e lo Corbacho (lo corbacho èra la persona que susvelhava las galèras e que puniá los forçats e remièrs) o Reprovacion de l'amor mondan (Corbacho o Reprobación del amor mundano) (1438), que s'inspira en Corbaccio de Giovanni Boccaccio. Aquela òbra cònsta de quatre partidas. La primièra es un tractat contra la luxúria; la segonda, una satira contra las femnas de totas las condicions; las doas darrièras partidas analisan las inclinacions dels òmes a amar. A un estil viu, colloquial e popular, caracterizat per las nòtas costumbristas e per la division en doas partidas que fa una imatge absoludament rica e verturosa del tèma que descriu; ça que la, la partida doctrinala a tanben un lengatge latinizat per l'iperbaton, los participes de present e los cultismes. Atal, es frequent la ressorsa a la similicadéncia e a la prosa rimada. Fernando de Rojas utilizèt aqueste lengatge literari dins La Celestina.
