Murray Gell-Mann

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Murray Gell-Mann (Manhattan (New York City), 5 september 1929) is een Amerikaanse natuurkundige die de Nobelprijs voor de Natuurkunde kreeg in 1969 voor zijn werk aangaande deeltjesfysica.

[bewerk] Biografie

Gell-Mann werd geboren als zoon van Arthur Gell-Mann en Pauline Reichstein. Hij bezocht een lagere school voor begaafde kinderen, daarna de middelbare school en kwam als vijftienjarige op de Yale-universiteit terecht, waar hij in 1948 afstudeerde.

[bewerk] Loopbaan

Gell-Mann ging zich bezighouden met twee belangrijke ontwikkelingen in de natuurkunde van na de Tweede Wereldoorlog: kwantumelektrodynamica (QED) en hoge-energiefysica. Hij verrichtte eerst belangrijk werk op het Institute for Nucleair Studies in Chicago (1953). Daarna, in 1955, vertrok hij naar het Californian Institute of Technology waar hij Richard Feynman leerde kennen. In 1964 kwam Gell-Mann met zijn idee voor het bestaan van quarks.

In 1972 kwam Gell-Mann met zijn theorie van de kwantumchromodynamica (QCD).

[bewerk] Bibliografie

• The Quark and the Jaguar (1994)

Winnaars van de Nobelprijs voor de Natuurkunde (1951-1975)

1951: Cockcroft, Walton | 1952: Bloch, Purcell | 1953: Zernike | 1954: Born, Bothe | 1955: Lamb, Kusch | 1956: Shockley, Bardeen, Brattain | 1957: Yang, T.D.Lee | 1958: Tsjerenkov, Frank, Tamm | 1959: Segrè, Chamberlain | 1960: Glaser | 1961: Hofstadter, Mössbauer | 1962: Landau | 1963: Wigner, Goeppert‑Mayer, Jensen | 1964: Townes, Basov, Prokhorov | 1965: Tomonaga, Schwinger, Feynman | 1966: Kastler | 1967: Bethe | 1968: Alvarez | 1969: Gell‑Mann | 1970: Alfvén, Néel | 1971: Gabor | 1972: Bardeen, Cooper, Schrieffer | 1973: Esaki, Giaever, Josephson | 1974: Ryle, Hewish | 1975: A.Bohr, Mottelson, Rainwater Volledig overzicht | (1901-1925) | (1926-1950) | (1951-1975) | (1976-2000) | (2001-2025)