Marcellinus Champagnat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Marcellin Joseph Benoit Champagnat (Marlhes, 20 mei 1789 - Saint-Chamond, 6 juni 1840) was een Frans geestelijke.

Van zijn vader, die landbouwer en handelaar was, kreeg Marcellinus een aanleg voor handenarbeid mee en voor onmiddellijke actie, verantwoordelijkheidszin en openheid voor nieuwe ideeën. Champagnat ging naar het seminarie op zijn zestiende en studeerde daar met de H. Jean-Marie Vianney. Hij werd priester gewijd in 1816 en werd kapelaan in La Valla-en-Gier. In 1817 stichtte hij de Kleine Broeders van Maria(broeders Maristen). Deze congregatie richt zich vooral op late tieners met een grote devotie tot Onze-Lieve-Vrouw, die hun leeftijdsgenoten over het Woord willen onderrichten. Na een eerste vestiging in La Valla-en-Gier, kwamen huizen in Marlhes in 1819, in Saint-Sauveur-en-Rue in 1820 en in Bourg-Argental in 1822. Maar het plotse succes bracht de congreagtie in gevaar, die eigenlijk alleen novicen had. Nadat in 1822 acht sollicanten uit de Haute-Loire kwamen, kreeg de gemeenschap een nieuwe impuls en gingen huizen open in Vanosc in 1823, in Saint-Symphorien-le-Château in 1823 en in Chavanay-Charlieu in 1824.

In 1836 werd de congregatie door de Kerk erkend en belast met missiewerk in Oceanië. Vandaag zijn er ongeveer 5.000 broeders maristen in 72 landen, onder de slogan Een Hart zonder Grenzen.

Marcellinus Champagnat werd in 1955 zalig verklaard door paus Pius XII. Het onderzoek had o.m. betrekking op de genezing van Georgina Grondin in 1939 van een kwaadaardige tumor in Waterville (Maine) en de genezing van John Ranaivo in 1941 van een cerebrospinale hersenvliesontsteking in Antsirabe (Madagaskar). De heiligverklaring door paus Johannes Paulus II volgde in 1999. Zijn feestdag is op 6 juni.