Louise van België
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Louise Marie Amélie (Laken, 18 februari 1858 - Wiesbaden, 1 maart 1924), Prinses van België, Prinses van Saksen-Coburg-Gotha was het eerste kind van de latere koning Leopold II van België en diens vrouw Maria Hendrika..
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Haar geboorte was meteen een harde klap voor Leopold, die op een zoon had gehoopt. Prinses Louise groeide op aan het hof van Laken en kreeg een Spartaanse opvoeding, enigszins getemperd door plezierige momenten die ze deelde met haar jongere broer prins Leopold en haar zusje prinses Stefanie.
[bewerk] Huwelijk
In 1875 werd de amper volwassen Louise uitgehuwelijkt aan haar achterneef prins Filips van Saksen-Coburg-Gotha die behoorde tot de rijke Hongaarse tak van de Coburgfamilie en veertien jaar ouder was dan zijn bruid. Het huwelijk, gezegend met twee kinderen (Prinses Dorothea en Prins Leopold) was echter geen succes. Leopold was trots op zijn huwelijksstrategie, die erop neerkwam dat hij zijn dochter verkocht met het oog op politieke belangen. Met emotionaliteit wou en wenste hij zich niet bezighouden. Zijn onervaren dochter voelde zich hierbij op haar ongemak en werd al gauw wakker in een nachtmerrie; na de eerste huwelijksnacht ruilde ze haar bed in voor de Serres van Laken.
[bewerk] Het Weense Hof
De prinses verhuisde naar het verre Wenen, waar ze terecht kwam in een nieuwe wereld. Haar moeder had al haar veel verteld over het Habsburgse hof, maar de realiteit was toch weer anders. Ze vergaapte zich aan de pracht en de praal waar geen einde aan leek te komen. Ze werd er opgenomen in de selecte kring rondom de Keizer. Het prinsenpaar genoot het voorrecht aan de keizerlijke tafel plaats te nemen, en kreeg een prominent eerbetoon. De prinses, die financieel afhankelijk was van haar echtgenoot, genoot in bourgondische stijl van haar nieuwe leven.
De prinses, gevangen in een liefdeloos huwelijk, onderging al snel een gedaanteverandering en kreeg glamour-alllures, waarmee ze pronkte voor iedereen. Dat maakte echter geen indruk en bracht haar eerder tot schande van de Keizer. Deze levensstijl baarde haar moeder zorgen, die haar aanmaande een soberdere levensstijl aan te nemen.
Ondertussen ging haar echtgenoot rustig door met feesten en jagen en ook hij nam het niet al te nauw met de echtelijke trouw. De zichtbare barsten in het huwelijk werden voor iedereen zichtbaar. Bovendien raakte de prinses al gauw in geldnood en aangezien haar vervreemde echtgenoot niet langer bereid was haar schulden te betalen, raakte Louise in zware problemen.
[bewerk] Schandaalprinses
Louise vond de ware liefde in de persoon van de Kroatische Graaf Mattacic, die ze ontmoette in het Prater. Er ontlook een romance die niemand ontging. Maar dat was niet op aartshertog Ludwig-Victor gerekend. De jaloerse aartshertog ondernam al spoedig actie en wendde zich tot de keizer, die de prinses op het matje riep, maar Louise had het blijkbaar onvoldoende begrepen en sloeg de keizerlijke reprimande in de wind. Ze viel in ongenade bij het keizerspaar, tot schande van haar vader, die de partij van zijn schoonzoon koos. Louise besloot te kiezen voor de graaf, waarop Filips zijn eer verdedigde en genoodzaakt was tot een duel; de prins moest hierin het onderspit delven en liet zich scheiden van Louise. Haar triomf was echter van korte duur, Filips besloot kordaat de geldkraan dicht te draaien, tot ergernis van zijn ex-echtgenote die in financiële problemen raakte.
Louise was gedwongen alles wat ze bezit in het openbaar te verkopen, tot zelfs ondergoed toe. Filips voelde zich vernederd en de Keizer was geschokt, waarop Filips er een einde aan maakte door alles zelf te kopen. Achtervolgd door financiële perikelen ging ze naar Kroatië, maar ook daar liet de macht van het Habsburgse hof zich voelen.
Graaf Mattacic werd opgepakt voor geldverduistering en verloor zijn titel. Louise, die geen steun vond bij haar kinderen en bij de Belgische koninklijke familie, werd naar een psychiatrische instelling gestuurd. Daar werd ze door Wenen en Brussel genegeerd; alleen haar zuster Aarsthertogin Stephanie verbrak het contact met haar oudere zuster niet.
Mattacic slaagde erin te ontsnappen en de Prinses op heldhaftige wijze te bevrijden, waarna zij vluchtten richting Frankrijk. De Prinses liet zich scheiden van haar man, en vervreemdde van haar vader. Koning leopold zei dat zijn dochter voor hem dood was, waarop de keizer opmerkte dat hij zelfs voor zijn dode dochter moest betalen.
Na de dood van Leopold gingen de drie zusters in de aanval, ze hadden het op de barones de Vaughan gemunt. Zij was er vandoor gegaan met een aanzienlijk deel van Leopolds fortuin. Ze spanden een zaak aan tegen de Belgische staat om hun erfrechten te verdedigen. Tevergeefs, de koning gaf zijn geld nog liever weg aan de Koninlijke Schenking dan nog maar een minuscuul deel aan zijn dochters te geven. Ze hadden geen verhaal meer en de zusters kegen slechts een "aalmoes" van 15 miljoen...
Ze overleed in 1924, een jaar na Mattacic, in erbarmelijke omstandigheden te Parijs, de foto van haar inmiddels overleden minnaar in haar handen.
