Lombardije-Venetië
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
|
||||
| Kaart | ||||
|
|
||||
| Algemene gegevens | ||||
| Hoofdstad | Milaan | |||
| Oppervlakte | 46.991 km² | |||
| Bevolking | ± 5.100.000 (1850) | |||
| Talen | Italiaans | |||
| Religie(s) | Rooms-katholiek | |||
| Munteenheid | Lira Austriaca, florijn (1858), lire (1859) | |||
| Regering | ||||
| Regeringsvorm | Monarchie | |||
| Dynastie | Habsburg | |||
| Staatshoofd | Koning | |||
| Geschiedenis | ||||
| - Ontstaan | 1815 | |||
| - Revolutie | 1848 | |||
| - Verdrag van Zürich | 10 november 1859 | |||
| - Vrede van Wenen | 3 oktober 1866 | |||
_crowned.svg/25px-Flag_of_Italy_(1861-1946)_crowned.svg.png){kind=small}
Lombardije-Venetië, Lombardo-Venetië of het Lombardisch-Venetiaans Koninkrijk was een bij het Congres van Wenen (1815) geschapen koninkrijk dat door personele unie verbonden was met Oostenrijk. Het omvatte, zoals de naam al zegt, Lombardije (Oostenrijks gebied 1713-1796) en het gebied Venetië (Oostenrijks sinds 1797) inclusief de steden Venetië en Milaan.
De Oostenrijkse Keizer liet zich in de Dom van Monza met de IJzeren Kroon der Longobarden tot koning kronen en stichtte de Orde van de IJzeren Kroon als Orde van Verdienste.
De Oostenrijkse Habsburgers regeerden het nieuwe koninkrijk op harde en absolutistische wijze. Ze brachten echter wel vrede en stabiliteit en Italiaans nationalisme werd niet onderdrukt zodat Milaan centrum van de activiteiten van Giuseppe Mazzini en zijn Jong Italië werd.
De bevolking van Lombardije-Venetië groeide tussen 1817 en 1848 van 4 tot 5 miljoen. Men trachtte de stoomscheepvaart in te voeren en in 1840 werd begonnen met de aanleg van de eerste spoorlijn.
In het revolutiejaar 1848 brak er opstand uit. Veldmaarschalk Josef Radetzky wist echter de controle te behouden en versloeg tevens de troepen van het Koninkrijk Sardinië die waren binnengevallen. Na deze opstand werden Italiaanse nationalisten vervolgd, opgesloten in het fort Spielberg in Brünn, alwaar enkele aanhangers van Mazzini werden geëxecuteerd.
Na de oorlog tegen Frankrijk en Sardinië in 1859 verloor Oostenrijk Lombardije en delen van Mantua aan Sardinië. Bij de Vrede van Wenen van 1866 viel Venetië toe aan het nieuwe land Italië.
[bewerk] Koningen
1867-1918
De in de Rijksraad vertegenwoordigde koninkrijken en landen (Cisleithanië): Hertogdom Boekowina - Koninkrijk Bohemen - Koninkrijk Dalmatië - Koninkrijk Galicië en Lodomerië - Hertogdom Karinthië - Hertogdom Krain - Küstenland (Vorstelijk Graafschap Görz en Gradisca - Markgraafschap Istrië - Stad Triëst en haar gebied) - Markgraafschap Moravië - Neder-Oostenrijk - Opper-Oostenrijk - Hertogdom Salzburg - Hertogdom Silezië - Hertogdom Stiermarken - Vorstelijk Graafschap Tirol en het Land Vorarlberg
De landen van de Heilige Hongaarse Stefanskroon (Transleithanië): Fiume met gebied - Koninkrijk Hongarije - Koninkrijk Kroatië en Slavonië
Gemeenschappelijk bestuurd: Bosnië en Herzegovina (sinds 1908)
Voor of in 1867 opgeheven
Koninkrijk Illyrië (tot 1850) - Koninkrijk Lombardije-Venetië (tot 1866) - Grootvorstendom Zevenburgen (tot 1867)
