Kitti's varkensneusvleermuis
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Kitti's varkensneusvleermuis IUCN-status: Bedreigd[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Craseonycteris thonglongyai Hill, 1974 |
De Kitti's varkensneusvleermuis, Thaise varkensneusvleermuis of hommelvleermuis (Craseonycteris thonglongyai) is de kleinste vleermuissoort en waarschijnlijk het kleinste zoogdier op aarde. De soort werd pas in 1973 ontdekt. Het is het enige bekende lid van de familie Craseonycteridae, die waarschijnlijk het nauwste verwant is aan de klapneuzen (Rhinopomatidae).
De Thaise varkensneusvleermuis weegt slechts 2 gram en is daarmee samen met de wimperspitsmuis één van de kleinste zoogdieren op aarde. Hij wordt slechts 29 tot 33 millimeter lang. De voorarmlengte bedraagt 22 tot 26 millimeter. De schedel is slechts elf millimeter lang, en daarmee de kleinst bekende zoogdierschedel.
De vacht van de vleermuis is bruin tot roodachtig grijs aan de bovenzijde met een blekere onderzijde. De vleugels zijn donkerder dan de rest van het lichaam en vrij lang en breed. Hij dankt zijn naam aan de op een varkenssnuit lijkende neus. De oren zijn opvallend groot. De keel is bij de mannetjes gezwollen.
De varkensneusvleermuis jaagt in de lucht op insecten als kleine kevertjes en op kleine spinnen. Een half uur tot vijfenveertig minuten na zonsondergang komt hij tevoorschijn om te jagen. Hij vliegt een tweede keer uit vlak voor zonsopgang. Hij jaagt met echolocatie in open gebieden vlakbij de toppen van bomen en bamboe. Hij vangt zijn prooi in de lucht, maar plukt ze ook van bladeren af.
De vleermuizen verblijven overdag in kleine groepjes van rond de vijftien dieren in kleine grotten nabij water. Ze zitten in de warmere delen van de grot, in de bovenkamers. Meestal bevinden ze zich zo ver mogelijk van de ingang af, waar nog net genoeg ruimte is voor de groep om niet te dicht op elkaar te zitten.
De Thaise varkensneusvleermuis leeft alleen rondom het Sai Yok Nationaal Park in Changwat Kanchanaburi, West-Thailand en in Noord-Myanmar. Dit park bevindt zich in een karstgebied en is rijk aan grotten. Ook groeien hier enorme bamboebossen en droog loofwoud. Enkele teakplantages bevinden zich in de buurt. De soort is ernstig bedreigd. Boskap is zijn grootste bedreiging.
De varkensneusvleermuis werd in 1973 ontdekt door de Thaise bioloog Kitti Thonglongya, die enkele exemplaren zond naar zijn Britse collega John Edward Hill. Kitti Thonglongya stierf plotseling in februari 1974, en Hill vernoemde het dier naar hem.
| Families van vleermuizen |
|---|
|
Vleerhonden – Kitti's varkensneusvleermuis – Klapneusvleermuizen – Reuzenoorvleermuizen – Hoefijzerneuzen – Bladneusvleermuizen van de Oude Wereld – Spleetneusvleermuizen – Schedestaartvleermuizen – Nieuw-Zeelandse vleermuizen – Hechtschijfvleermuizen – Furievleermuizen – Hazenlipvleermuizen – Plooilipvleermuizen – Bladneusvleermuizen van de Nieuwe Wereld – Trechteroorvleermuizen – Zuigschijfvleermuizen – Bulvleermuizen – Miniopteridae – Gladneuzen |
