Katatonie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Katatonie is een psychiatrisch symptoom. Het kan wijzen op verschillende mogelijke aandoeningen, zoals schizofrenie van het katatonische type, manische depressie oftewel bipolaire stoornis, posttraumatische stress-stoornis, encephalitis lethargica, klinische depressie of andere mentale stoornissen. Het kan ook veroorzaakt worden door druggebruik of overdosis.

Katatonie is dus geen aandoening als zodanig, maar een symptoom van een mentale aandoening. In het subtype van schizofrenie dat katatone schizofrenie wordt genoemd, lijdt de patiënt ofwel aan een extreem verlies van beweeglijkheid, ofwel aan een onafgebroken extreme hypo-activiteit. Katatonische patiënten nemen soms urenlang een onbeweeglijke houding aan, terwijl ze externe stimuli volkomen negeren.

[bewerk] Types

Katatonische verlamming is een onbeweeglijke, apathische toestand, zonder enige reactie op externe stimuli. Motorische activiteit is nagenoeg volkomen afwezig. Patiënten verwaarlozen zichzelf, leggen geen of nauwelijks oogcontact met anderen, blijven sprakeloos en gaan geen sociaal contact aan.

Katatonische opwinding is een toestand van constante agitatie en opwinding. Patiënten zijn extreem hyperactief, al lijkt er weinig doelgerichtheid in hun handelen. Ze zijn vaak gewelddadig tegenover zichzelf en anderen.

[bewerk] Behandeling

Omdat katatonie een symptoom is van een onderliggende aandoening, dient de behandeling gericht te zijn op de aandoening die er de oorzaak van is. Afhankelijk van de aard van de katatonie (verlamming of opwinding) worden verschillende geneesmiddelen ingezet, met name anti-psychotische middelen of - in het geval van katatonische opwinding - benzodiazepines.