Isaak Babel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Isaak Emmanuïlovitsj Babel (Russisch: Исаак Эммануилович Бабель) (Odessa, 13 juli 1894 - Moskou, 27 januari 1940) was een Russisch schrijver.

[bewerk] Jeugd

Hij werd geboren in een Joodse familie in Odessa, een belangrijke havenstad (nu in Oekraïne) aan de Zwarte Zee. In 1905 werd zijn grootvader vermoord tijdens een massale pogrom, waarin nog 300 Joden werden gedood. Babel zelf overleefde de pogrom door de hulp van zijn buren.

In die tijd heerste een streng toelatingsbeleid voor Joden op de belangrijke scholen. Ondanks dat Babel aan de strenge toelatingseisen voor de Commerciële School voldeed, werd zijn plaats ingenomen door een jongen wiens ouders de bestuurders van de school hadden omgekocht. In deze periode kreeg hij thuis les, en maakte hij kennis met de Franse literatuur, met name de werken van Guy de Maupassant en Gustave Flaubert. Hij schreef zijn eerste verhalen dan ook in het Frans.

Nadat hij ook niet was toegelaten op de Universiteit van Odessa, schreef hij zich in op de Universiteit van Kiev. Daar ontmoette hij zijn latere vrouw Jevgenia Gronfein. In 1915 studeerde Babel af en verhuisde hij naar Sint-Petersburg. Daar ontmoette hij de schrijver Maksim Gorki, aan wie hij zijn verhaal Geschiedenis van mijn duiventil opdroeg. In dit verhaal vertelt Babel over zijn ervaringen tijdens de pogrom van 1905.

Tijdens de Russische revolutie stond Babel aan de zijde van het Rode leger, de communisten. Hij diende onder andere als vertaler en als embedded journalist.

[bewerk] Schrijverscarrière

Midden jaren 20 keerde Babel terug naar Odessa. Daar begon hij aan het werk waarmee hij het meest bekend zou worden: De Odessa Vertellingen, een serie humoristische korte verhalen over de onderwereld in de wijk Moldavanka in Odessa, met als één van de hoofdpersonen de gangsterbaas Benja Krik. In 1925 emigreerde zijn vrouw met zijn dochter naar Frankrijk.

Door de toenemende druk vanuit de communistische partij om de voorgeschreven stijl van het socialistisch realisme te volgen, werd Babel steeds minder productief. Na de dood onder verdachte omstandigheden van zijn beschermheer Maksim Gorki in 1936, en de start van de Grote Zuivering, raakte Babel er steeds meer van overtuigd dat ook zijn tijd was gekomen.

[bewerk] Executie

In mei 1939 werd hij gearresteerd en overgebracht naar de Loebljanka gevangenis. De aanklacht luidde spionage voor de Fransen. Alle manuscripten werden in beslag genomen. Na een schijnproces werd Babel ter dood veroordeeld. Hij werd neergeschoten in de Boetirka gevangenis. Pas op 23 december 1954, een jaar na Stalin's dood en bijna 15 jaar na de executie, werd Babel postuum officieel in ere hersteld.

Zijn bril is alles wat er van hem is teruggevonden.