Henri Laurens

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Henri Laurens (Parijs, 18 februari1885 – Parijs, 5 mei1954), was een Franse beeldhouwer en tekenaar.

[bewerk] Biografie

Henri Laurens is in Parijs opgegroeid en was voor hij beeldhouwer werd eerst metselaar van beroep. In 1899 woonde hij tekenklassen bij van Papa Perrin, gedurende welke hij enorm werd beïnvloed door de enorme populariteit van de werken van Auguste Rodin. Later voelde hij zich echter meer aangetrokken tot de nieuwe kunststromingen, die zich manifesteerden rond de wijk Montparnasse en vanaf 1911 ging hij beeldhouwen in een kubistische stijl, vooral na ontmoetingen met Pablo Picasso, Georges Braque, Juan Gris en Fernand Léger.

[bewerk] Zijn werk

Veel getalenteerd als Laurens was, heeft hij naast zijn beeldhouwwerken ook nog een oeuvre nagelaten aan grafisch werk, zoals: posters, houtsnedes en etsen. Voorts maakte hij collages, toneeldecors en in 1915 illustreerde hij een boek voor zijn vriend de auteur Pierre Reverdy. In 1938 had hij een gedeelde expositie met George Braque en Pablo Picasso, waarbij de Scandinavische hoofdsteden Oslo, Stockholm en Kopenhagen werden aangedaan. Later, in 1948 en 1950, toonde hij zijn kunnen op de belangrijke Biënnale van Venetië. Ook had hij een expositie in de Galerie d'Art Moderne in Bazel, Zwitserland. In zijn werken uit die periode werd de invloed zichtbaar van Jacques Lipchitz.

Veel van de sculpturen van Laurens zijn monumentale objecten, zoals zijn werk "L'Amphion", dat hij in 1952 heeft gemaakt voor de Ciudad Universitaria de Caracas, Caracas na een verzoek daartoe van de architect Carlos Raúl Villanueva.

Henri Laurens stierf in 1954 in Parijs en werd er begraven op de Cimetière du Montparnasse. Zijn graf is gedecoreerd met een van zijn grote beelden "La Douleur".

[bewerk] Collecties

Vele musea en grote instellingen hebben werk van Laurens in hun collectie, onder andere:

• Tate Gallery
• Guggenheim Collection
• Centre George Pompidou