Henck van Dijck
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Henck van Dijck (Someren 14 juli 1956) is een Nederlands kunstenaar/beeldhouwer/ontwerper. Van Dijck studeerde aan de AKI te Enschede (Academie voor Kunst en Industrie) bij Sigurdur Gudmundsson, van 1978 tot 1982. Hieraan vooraf ging een opleiding voor reclametekenaar/ontwerper aan de Grafische School Eindhoven (het huidige Grafisch Lyceum Eindhoven). Zijn werken gaan vaak over beeldcommunicatie, met als persoonlijk motto: "Ieder beeld komt een ander beeld tegen", wat ook vervat is in zijn logo: "beeld-besef-verandering".
Inhoud |
[bewerk] Werk
Zijn werk zou je kunnen typeren als veelomvattende ideeën op kleine schaal verbeeld in dagelijkse objecten en materialen. Je hoeft de beelden niet allemaal te begrijpen om een redelijk vermoeden te krijgen dat de kringloop van het leven een belangrijke rol speelt. Soms in concrete natuurkundige zin, in andere gevallen in existentiële zin. Ook humor komt vaak in zijn werken voor.
[bewerk] Kistreis
In 1979 bij een eerstejaars academieopdracht over berichtgeving stuurde Henck van Dijck zichzelf per kist via transportbedrijf Van Gend & Loos van Zwolle naar Enschede. De Twentsche Courant lichtte de politie in, en het goederentreinverkeer tussen Zwolle en Enschede werd voor enkele uren stilgelegd. Na een urenlange zoektocht door de spoorwegpolitie en het VPRO-programma "VPRO-expresse" werd Van Dijck gevonden en voor korte tijd ingesloten wegens het overtreden van de vervoerswet. Dit leidde tot aandacht in zowel de regionale als de nationale media.
[bewerk] Thema's
Zeer uitgesproken vertaalt Henk van Dijck zijn betrokkenheid met de natuur en zijn vrees voor de vernietiging ervan. Gelijk de Ouroboros, de slang die in zijn eigen staart bijt, verwerkt Van Dijck principes als recycling, wederkeer en de mogelijkheid van stromen in zijn werk. Hij noemt het de dialoog binnen het beeld. In zijn werk steekt Van Dijck, evenals Marcel Duchamp, de draak met de doelrationaliteit die onze samenleving en cultuur beheerst (in plaats van readymades spreekt hij over re-mades of re-maid). Zijn beelden werken daardoor vervreemdend en laten zich niet op het eerste gezicht begrijpen. Ze dwingen de kijker tot een nadere beschouwing. Zijn tekeningen, autonome werken en de specifiek voor een locatie, in opdracht vervaardigde beelden hebben een ethisch karakter, zij het met een licht ironische en relativerende ondertoon.
[bewerk] Denkbeelden
Zijn werk toont verwantschap met de conceptuele kunst en met de semiotiek; de wetenschap die onderzoekt hoe niet alleen woorden, maar ook beelden en voorwerpen betekenissen kunnen overdragen (zgn. beeldcultuur). Naast de verbeelde spreekwoordelijke vingerwijzing waarmee Van Dijck de kijker een mening wil ontlokken, appelleren de denkbeelden van Henck van Dijck bovenal aan het verbeeldende vermogen van de kijker om het beeld via een denkbeeldig parcours, te weten: beeld-besef-verandering, een eigen imaginair leven te laten leiden.
